Θα πούμε το ψωμί ψωμάκι (;)

Η χρονιά τελειώνει, ο πόλεμος στην Ουκρανία συνεχίζεται, και οι τιμές στα τρόφιμα εξακολουθούν να βρίσκονται σε αδιανόητα ύψη, το ίδιο και τα κόστη παραγωγής…

Και προσωπικά πάντα μιλώντας, πολύ αμφιβάλλω αν ποτέ πέσουν οι τιμές. Αλλά αυτό, όπως προανέφερα, είναι προσωπική μου άποψη. Έτσι, το εύλογο ερώτημα που τίθεται είναι: τί κάνουμε εμείς ως χώρα για να μην πούμε το ψωμί ψωμάκι (;).

«Καίει» το ψωμί: Ο πληθωρισμός εκτοξεύει την τιμή του

-«Ενώ συμβαίνουν όλα αυτά, ο ελληνικός αγροδιατροφικός τομέας εξακολουθεί να παραμένει εντελώς παραμελημένος …», μού λέει, η υπεύθυνη της εκστρατείας για τη βιώσιμη γεωργία της περιβαλλοντικής οργάνωσης Greenpeace ‘Ελενα Δανάλη.

Ανίκανη να ανταποκριθεί στους βασικούς της στόχους…

Σύμφωνα με την ίδια, «συνέπεια και αποτέλεσμα αυτής της παραμέλησης είναι η ελληνική γεωργία να –εξακολουθεί- να παραμένει ευάλωτη από τις διεθνείς αναταραχές κι εκτεθειμένη σε κάθε είδους κρίση, εξαρτημένη από επιδοτήσεις και εισαγωγές, μη βιώσιμη, άδικη και εντελώς  ανίκανη να ανταποκριθεί στους ν βασικούς της στόχους».

-Ποιοι είναι  αυτοί;

-« Να θρέψει επαρκώς τον πληθυσμό της  χώρας, να εξασφαλίσει αξιοπρεπές εισόδημα στους παραγωγούς και να διασφαλίσει τη διατροφική κυριαρχία της Ελλάδας».

-Και τί έπρεπε να γίνει και δεν έγινε;

-«Είχαμε κάνει μια ανάλογη συζήτηση για λογαριασμό του «ΟΤ» όταν δημοσιεύσαμε τις προτάσεις και τους άξονες προτεραιότητας της Greenpeace για  την αναμόρφωση του ελληνικού αγροδιατροφικού μοντέλου. Ωστόσο, ακόμη και σήμερα, εξακολουθεί να μην υπάρχει πουθενά δημοσιευμένο ένα κείμενο εθνικής αγροτικής και διατροφικής πολιτικής που να περιλαμβάνει κριτήρια, προτεραιότητες, στόχους, ενέργειες και χρονοδιαγράμματα προώθησης αυτονόητων και ρεαλιστικών αξόνων », επισημαίνει η ‘Έλενα Δανάλη.

-Για όσους δεν διάβασαν ή δεν θυμούνται αυτή τη συζήτηση, ποια θα μπορούσε να είναι η λύση;

-«Ενίσχυση της εγχώριας παραγωγής, προώθηση της μεσογειακής διατροφής (που βασίζεται σε όσπρια, φρούτα και λαχανικά) και σταδιακή απεξάρτηση της γεωργίας από στρατηγικές εξαρτήσεις ( κατά προτεραιότητα εξαρτήσεις που βρίσκονται στο επίκεντρο των κρίσεων, όπως είναι οι ζωοτροφές και τα λιπάσματα)».

Δεν καταπολεμούνται οι εξαρτήσεις…

-Και  όλα αυτά τα μέτρα που κατά καιρούς εξαγγέλλονται;

-«Θεωρώ πως αποτελούν δράσεις ενίσχυσης και όχι καταπολέμησης των στρατηγικών εξαρτήσεων της χώρας, όπως είναι οι εισαγωγές ενεργοβόρων, ρυπογόνων και πανάκριβων λιπασμάτων που βασίζονται στο ορυκτό αέριο ( εν μέσω κλιματικής κρίσης), αλλά και οι εισαγωγές ζωοτροφών (σε μια χώρα που διαθέτει πληθώρα ντόπιων κτηνοτροφικών φυτών όπως λούπινο, κουκί, ρεβίθι και μπιζέλι)».

Εθνική αγροδιατροφική πολιτική…

Όπως μού εξηγεί, η ‘Έλενα Δανάλη, πρέπει άμεσα να διαμορφωθεί και να αρχίσει να εφαρμόζεται μια ολοκληρωμένη εθνική αγροδιατροφική πολιτική για δίκαιη, βιώσιμη και ανθεκτική ελληνική γεωργία που να ανταποκρίνεται στις κρίσεις και να ωφελεί πολίτες, παραγωγούς και περιβάλλον.

Σύμφωνα με πρόσφατη μελέτη που δημοσιεύτηκε από το Economist IntelligenceUnit (EIU), η Ελλάδα κατατάσσεται στη 31η θέση ανάμεσα σε 78 χώρες που μελετήθηκαν σε ό,τι αφορά τη βιωσιμότητα του αγροδιατροφικού μοντέλου. Στnν 42η θέση στην σπατάλη τροφίμων, στην 19η θέση στις διατροφικές προκλήσεις και στην 22ηη θέση στην αγροτική βιωσιμότητα.

Κάθε άλλο παρά ανθεκτικό είναι το μοντέλο

-«Από οικονομική και γεωπολιτική άποψη, δεδομένων των πολλών εξαρτήσεών της από τις εισαγωγές και τις δημόσιες επιδοτήσεις, είναι σαφές πως η ελληνική γεωργία είναι εξαιρετικά αναξιόπιστη», μού αναφέρει η ‘Έλενα Δανάλη.

Και συμπληρώνει: « Από την άποψη του κλίματος, η κατάσταση δυσχεραίνει ολοένα και περισσότερο. Τα ακραία καιρικά φαινόμενα ποικίλουν και πολλαπλασιάζονται, οι κίνδυνοι πλημμύρας και παρατεταμένης ξηρασίας αυξάνονται, οι βροχοπτώσεις και οι θερμοκρασίες αλλάζουν. Αυτό επηρεάζει τη σοδειά, τις αποδόσεις, τις ευκαιρίες καλλιέργειας κ.α. Μέρος της ελληνικής παραγωγής, όπως το βαμβάκι, το καλαμπόκι, το τριφύλλι απαιτεί μεγάλες ποσότητες νερού το καλοκαίρι. Είναι σαφές πως το μοντέλο στην Ελλάδα είναι κάθε άλλο παρά ανθεκτικό…».

«Το έχουμε πει πολλές φορές στον ΟΤ: δεν λείπουν τα τρόφιμα για να τραφούμε»…

-«Το έχουμε πει πολλές φορές εδώ στον «ΟΤ», και μάλιστα από την αρχή του πολέμου στην Ουκρανία. Η λύση δεν είναι να παράγουμε περισσότερα τρόφιμα. Δεν λείπουν τα τρόφιμα για να τραφούμε. Η παγκόσμια γεωργική παραγωγή επαρκεί για να τραφεί ολόκληρος ο πληθυσμός της γης (!)», τονίζει η υπεύθυνη της εκστρατείας για τη βιώσιμη γεωργία της περιβαλλοντικής οργάνωσης Greenpeace.

Όπως λέει, «σήμερα πετάμε το 30% της παραγόμενης τροφής ( αξίας περίπου 940 δις. δολάρια το χρόνο), χρησιμοποιούμε το 80% της παγκόσμιας αγροτικής γης για καλλιέργεια ζωοτροφής (αντί τροφής για ανθρώπους) ενώ το 62% των σιτηρών της Ευρώπης καλλιεργείται για ζωοτροφή και όχι για ανθρώπινη κατανάλωση. Η λύση είναι η αναμόρφωση το αγροτικού και διατροφικού μας μοντέλου τόσο στην Ευρωπαϊκή ‘Ένωση (και παγκοσμίως), όσο φυσικά και στην Ελλάδα».

Ερώτηση: η δική σας άποψη ποια είναι; Θα πούμε το ψωμί ψωμάκι (;). Προσωπικά αυτό που εγώ μπορώ να σας πω με βεβαιότητα, είναι πως ήδη πολλοί συνάνθρωποί μας τα βγάζουν πάρα πολύ δύσκολα πέρα, και αυτό πρέπει να προβληματίσει τους αρμόδιους. Τα παυσίπονα ποτέ δεν έλυσαν ένα σοβαρό πρόβλημα υγείας. Και ο νοών νοείτω…