Παρότι εύλογα η προσοχή μας έχει στραφεί στον τρόπο που καταγράφεται η σταθερότητα της κυβερνητικής παράταξης, που της έχει δώσει σαφές προβάδισμα για μια δεύτερη κυβερνητική θητεία, εντούτοις μικρή σημασία έχει δοθεί στον τρόπο που ταυτόχρονα καταγράφονται και δυναμικές που παραπέμπουν σε πλευρές πραγματικής ρευστότητας μέσα στο πολιτικό σκηνικό.
Αυτό αποτύπωσε η μεγάλη πτώση του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης και η αδυναμία του να είναι βασικός χώρος υποδοχής ρευμάτων δυσαρέσκειας ή αναζήτησης εναλλακτικής, αλλά και η εμφάνιση διαφόρων σχηματισμών που δείχνουν να εισπράττουν μια ψήφο διαμαρτυρίας τροφοδοτημένη από διάφορα επίδικα που σε ορισμένες περιπτώσεις διαμόρφωσαν εκλογικές δυναμικές που δεν ήταν δημοσκοπικά ορατές στην κλίμακα που κανείς θα περίμενε και που σε ορισμένες περιπτώσεις αποτυπώθηκαν σε επιλογές που είχαν περισσότερο να κάνουν με τον συμβολισμό παρά με την ουσία. Ακόμη και η κυβερνητική εκλογική επιτυχία δείχνει να στηρίχτηκε και σε μια μεταστροφή ψηφοφόρων που δεν ήταν εξαρχής δεδομένη.
Ολα αυτά παραπέμπουν σε μια πιο δομική αδυναμία του πολιτικού συστήματος να διαμορφώνει «οργανικές» πολιτικές εκπροσωπήσεις και αναγνωρίσεις, να προσφέρει, δηλαδή, σε κοινωνικές κατηγορίες μια αίσθηση ταύτισης με πολιτικούς χώρους και αφηγήματα, αποτέλεσμα, εκτός όλων των άλλων, και ενός ιδιότυπου στενέματος του ιστορικού ορίζοντα, ως προς τα κόμματα εξουσίας τουλάχιστον, σε παραλλαγές μιας υπάρχουσας κατάστασης που παρουσιάζεται ως περίπου αναπόδραστη.
Αυτό επιτείνεται από τον τρόπο που η απουσία επεξεργασίας μετασχηματιστικών εναλλακτικών καταλήγει να τις παρουσιάζει είτε ως κοστοβόρα και άρα αποφευκταία αναστάτωση, είτε ως μια απλή αξιακή τοποθέτηση στην εν γένει ανάγκη «αλλαγής του κόσμου», που ωστόσο δεν απαντά σε άμεσα προβλήματα και ανάγκες. Και αυτό, επίσης, μπορεί να εξηγήσει γιατί μέρος αυτής της ρευστότητας μπορεί να καταλήγει σε επιλογές που μπορεί να έχουν έντονο το στοιχείο της αναζήτησης της «ασφάλειας» συντηρητικών ταυτοτήτων ή την ευκολία μιας συνωμοσιολογικής αντίληψης. Μόνο που όλα αυτά εντέλει κατατείνουν στη διαπίστωση, πίσω από τη σταθερότητα, μιας διαρκούς ηγεμονικής ανεπάρκειας.
Latest News
Μπουλντόζες τη νύχτα
Η απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας, που αποφάνθηκε ότι ο νόμος με τον οποίο χτίζουμε στην Ελλάδα από το 2012 είναι αντισυνταγματικός, εξαιρεί όσες οικοδομές έχουν αποδεδειγμένα αρχίσει εργασίες για την ανέγερσή τους
Οι εγκλωβισμένοι, τα ακίνητα και ο… φορέας
Θυμηθήκαμε ότι υπάρχει ένας σημαντικός αριθμός μικρών επιχειρήσεων που μέσα στην κρίση κοκκίνισαν τα δάνειά τους
Η ευθύνη των τραπεζών
Οι τράπεζες πατούν καλύτερα στα πόδια τους, δεν εξαρτάται η κερδοφορία τους από τις προμήθειες. Επίσης είναι εμφανές ότι χρειάζεται η κυβέρνηση μια «νίκη» στο μέτωπο του κόστους ζωής
Ανάπτυξη που «τρώγεται»
Με τα μέχρι τώρα στοιχεία είμαστε πάνω και από τον στόχο του 2024
Απιστευτα δώρα προς τα πολιτικά άκρα
Αρχίζω να πιστεύω όλο και περισσότερο ότι το σύνδρομο της επιτυχίας από μια φάση και μετά τυφλώνει τις δημοκρατίες, οι οποίες στη συνέχεια χάνουν και την ακοή τους.
Ελληνικές απώλειες από το «γαλλικό μέτωπο»
Θα πρέπει να θεωρούμε σίγουρες και τις πρώτες απώλειες για την Ελλάδα από το «γαλλικό μέτωπο».
Σοκαριστικές ομοιότητες
Στη Γαλλία, οι έμπειροι από την ελληνική κρίση βλέπουν ομοιότητες με την περίοδο 2012 – 2014 στην Ελλάδα
Η Γαλλία σε κρίση και η Ευρώπη σε περιδίνηση
Η πολιτική κρίση στη Γαλλία έρχεται να αναδείξει τα συνολικότερα προβλήματα της ευρωπαϊκής διακυβέρνησης
Και όμως υπάρχει άλλος δρόμος
Με την παρουσία του στο OT Forum ο Αλέξης Τσίπρας έδειξε ότι σε πείσμα μιας διάχυτης ρητορικής δεν υπάρχουν μονόδρομοι
Με τη Γαλλία ή την Ιταλία;
Τα προβλήματα στον περίγυρό μας πολλαπλασιάζονται