Ολάντ σε FT: Ο Πούτιν δεν παρασύρεται. Καταλαβαίνει μόνο με την ισχύ

Ο νιόπαντρος και περήφανος γι’ αυτό πρώην Γάλλος πρόεδρος Φρανσουά Ολάντ, έξι χρόνια μετά τη απόφασή του να μην διεκδικήσει επανεκλογή στις εκλογές του 2017 μίλησε για όλους και για όλα στους Financial Times.

Ο μόνος πρόεδρος στην ιστορία της Πέμπτης Δημοκρατίας που αποφάσισε να μην επιδιώξει δεύτερη θητεία, ο Ολάντ θα μπορούσε να είχε πέσει στην αφάνεια, έχοντας αφήσει το Σοσιαλιστικό Κόμμα με βαθιά τραύματα από τα οποία δεν έχει ανακάμψει. Αλλά μετά από τρία πολιτικά και δύο παιδικά βιβλία, ο 68χρονος είναι έτοιμος να ασχοληθεί ξανά με την πολιτική.

Η Γαλλία, λέει, βρίσκεται σε «επικίνδυνη» κρίση, και ο κίνδυνος είναι ότι η κοινωνική αναταραχή ωφελεί μόνο το ακροδεξιό κόμμα της Μαρίν Λεπέν. Ακόμα κι αν δεν το παραδέχεται, ο Ολάντ μάλλον βλέπει με ικανοποίηση τα βάσανα του Μακρόν, θεωρώντας ότι κατά κάποιο τρόπο τον είχε προδώσει όταν όντας στην κυβέρνηση ανακοίνωσε υποψηφιότητα για πρόεδρος ως ανεξάρτητος.

Ο Ολάντ δεν είναι φειδωλός στην κριτική του για τον διάδοχό του, καταλογίζοντας του απουσία πολιτικού προσανατολισμού ή πεποίθησης.

Ο αρθρογράφος που πήρε συνέντευξη από τον πρώην Γάλλο πρόεδρο αναφέρει ότι πριν την συνάντηση τους άτομα τον είχαν περιγράψει ως «συμπαθητικό» «διασκεδαστικό». Ο Ολάντ κατά τύχη έγινε πρόεδρος. Ένας, μάλλον άχρωμος, επί χρόνια γραμματέας του κόμματος του οποίου η σύντροφος, Σεγκολέν Ρουαγιάλ, μητέρα τεσσάρων τέκνων του, θεωρείτο καλύτερη πολιτικός.

Όταν οι Γάλλοι βαρέθηκαν τον Σαρκοζί, και ο πρώην ΔΣ του ΔΝΤ Ντομινίκ Στρος-Καν, είχε «καεί», ο Ολάντ αγωνίστηκε με την υπόσχεση να αποκαταστήσει τον σεβασμό στο αξίωμα.

Ο Ολάντ θεωρεί ότι το γαλλικό κοινό απαιτεί δύσκολη ισορροπία και θέλουν: «Κάποιον που ενσαρκώνει την εξουσία και στον οποίο μπορούν στη συνέχεια να εμπιστευτούν. Αλλά η εξουσία δεν είναι αυταρχισμός. Βασίζεται στη σοφία, στη σταθερότητα αλλά μέσα από την πεποίθηση και τον σεβασμό».

Ο Ολάντ θεωρήθηκε διστακτικός και αναποφάσιστος, αλλά και επιρρεπής σε γκάφες, όπως η «μυστική» απόδρασή του το 2014 από τα Ηλύσια με σκούτερ για να συναντήσει την ερωμένη του, την ηθοποιό Ζουλί Γκαγιέτ, η οποία είναι τώρα σύζυγός του. Εκείνη την εποχή ζούσε με μια δημοσιογράφο του Paris Match, για χάρη της οποίας είχε εγκαταλείψει τη Ρουαγιάλ.

Το θανάσιμο πλήγμα για την πολιτική του καριέρα ήταν η έκδοση ενός βιβλίου για το οποίο συνεργάστηκε, και το οποίο ήταν γεμάτο με «πιπεράτα» ανέκδοτα εξοργίζοντας πολλούς στο κόμμα του.

Πούτιν: Μάστορας στην τέχνη του ψέματος

«Ο Πούτιν δεν μπορεί να παραπλανηθεί», είπε στους FT. «Σέβεται τη ισχύ».

Ο κόσμος, όμως, είναι επίσης πολύ πιο διαφορετικός από ό,τι επί προεδρίας Ολάντ. Ο Ολάντ ήταν πάντα ξεκάθαρος για τον Βλαντιμίρ Πούτιν, σε αντίθεση με τους περισσότερους Γάλλους πολιτικούς. Μετά τις κινήσεις Πούτιν στην Ουκρανία το 2014, ο Ολάντ ακύρωσε μια ρωσική παραγγελία για δύο γαλλικής κατασκευής ελικοπτεροφόρα, αν και βοήθησε επίσης να ωθήσει την Ουκρανία στην αποτυχημένη ειρηνευτική διαδικασία Μινσκ ΙΙ.

Στο βιβλίο του Bouleversements («Αναταραχές» του 2022), περιγράφει τις πρώτες του συναντήσεις με τον Πούτιν, όταν έγινε κοινωνός ενός συνδυασμού ψυχρής αποφασιστικότητας, εχθρότητας προς τις ΗΠΑ και οργής για την επέκταση της συμμαχίας του ΝΑΤΟ. Ο Ολάντ τον έκρινε τότε, και εξακολουθεί να τον κρίνει, ως λογικό δρώντα που είναι μάστορας στην περίτεχνη τέχνη του ψέματος.

Ερωτηθείς για το πως θα τελειώσει ο πόλεμος στην Ουκρανία, είπε ότι θα εξαρτηθεί από το αποτέλεσμα των προεδρικών εκλογών των ΗΠΑ το 2024. «Εάν εκλεγεί ο Τραμπ, θα πει, σταματάμε εδώ. Ό,τι έχουν οι Ρώσοι μπορούν να κρατήσουν. Ο πόλεμος κοστίζει πάρα πολύ». Αυτό που έχει αλλάξει από τις ημέρες της θητείας του, λέει, είναι ότι η μορφή της νέας γεωπολιτικής τάξης πραγμάτων έχει γίνει πιο ξεκάθαρη, με τον άξονα Ρωσίας-Κίνας να εδραιώνεται και να προκαλεί τη Δύση.

Σχετικά με το ταξίδι του Μακρόν στην Κίνα ο Ολάντ ανέφερε ότι ξέχασε τα γαλλικά πολιτικά θέματα πράγμα που τον έκανε να φαίνεται αδύναμος. Αντίθετα επαίνεσε την Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν,  η οποία συνόδευε τον Μακρόν γιατί είναι ηγέτης που «έθεσε αρχές που ήταν σωστές».

Όπως ο Μακρόν, ο Ολάντ πιστεύει αληθινά στην έννοια της ευρωπαϊκής στρατηγικής αυτονομίας και στην αναγκαιότητα ανάπτυξης κοινής ευρωπαϊκής άμυνας και ότι αυτή η αυτονομία πρέπει πάντα να συνδέεται με τη συμμαχία του ΝΑΤΟ. Η Ευρώπη, λέει, μπορεί να χρειαστεί να προετοιμαστεί για μια μέρα που θα πρέπει να βασιστεί στον εαυτό της για την ασφάλειά της, αλλά αυτό δεν πρέπει να σημαίνει ότι δεν μοιράζεται τους ίδιους στόχους με τις ΗΠΑ.

Πιθανή νίκη Λεπέν

Ερωτώμενος για πιθανή νίκη της Μαρίν Λεπέν στις επόμενες εκλογές, ο Ολάντα παραδέχτηκε ότι θα μπορούσε πράγματι να κερδίσει, αλλά η μοίρα της Γαλλίας εξαρτάται εξίσου από το αν η παραδοσιακή δεξιά και αριστερά μπορούν να ανασυνταχθούν σε κυβερνητικά κόμματα. Ο Μακρόν κέρδισε επανεκλογή, αλλά δεν έχει χτίσει ένα πραγματικό πολιτικό κόμμα που οπωσδήποτε θα επιβιώσει.

Η άποψη του Ολάντ είναι ότι ο «μακρονισμός» είναι βραχύβιος. «[Ο Μακρόν] δεν ήθελε να φτιάξει ένα κόμμα ή ένα δόγμα». . . κανείς δεν ξέρει το όνομα του αρχηγού του κόμματος. Δεν προσπαθώ να τον προσβάλω λέγοντας αυτό, αλλά κανείς δεν ξέρει την κατεύθυνση αυτού του κόμματος». Η πρόκληση για την αριστερά δεν είναι να αμβλύνει τον σημερινό ριζοσπαστισμό, αλλά να ξαναχτίσει με νέους ψηφοφόρους και νέα ηγεσία. Ερωτηθείς ποιος έχει την προεδρική αίγλη που λαχταρούν οι Γάλλοι, απάντησε ο Σαρλ ντε Γκωλ, και ο Μιτεράν.

Όσον αφορά τον Τζο Μπάιντεν  είπε ότι «είναι αλήθεια ότι δεν είναι ένας χαρισματικός χαρακτήρας με την έννοια που θα μπορούσε να είναι [ο Μπαράκ] Ομπάμα, αλλά ενσωματώνει μια μορφή εξουσίας που βασίζεται στη σοφία και την αποφασιστικότητα… «, προσθέτοντας ότι «Μπορώ να είμαι πιο σταθερός αν είμαι σοφός. Αυτό σημαίνει ότι δεν κάνω πράγματα με παρόρμηση, τα κάνω με λογική και με πεποίθηση».