Το πλήγμα και το ρήγμα

Η ήττα των Ηνωμένων Πολιτειών στο Αφγανιστάν, καθώς γίνεται ακόμη πιο οδυνηρή από την ανθρώπινη τραγωδία του Προσφυγικού και από την αναζωπύρωση των πολύνεκρων τρομοκρατικών επιθέσεων του ISIS, δεν υπάρχει αμφιβολία ότι αποτελεί όχι μόνο ένα τεράστιο πλήγμα στο αμερικανικό γόητρο, αλλά θέτει και το ερώτημα για το αν η Ουάσιγκτον θα μπορεί από εδώ και πέρα να αναλάβει αξιόπιστες γεωστρατηγικού χαρακτήρα δράσεις σε διεθνές επίπεδο, όπως συνέβαινε έως σήμερα.

Καθώς μάλιστα όλη αυτή η θλιβερή ιστορία επέφερε ένα πρωτοφανές ρήγμα στη διατλαντική συνεργασία, που αποτέλεσε όλα αυτά τα χρόνια το βάθρο του αποκαλούμενου φιλελευθέρου Κόσμου. Ενα ρήγμα βαθύτερο ακόμη και από αυτό της πολιτικής Τραμπ, με τη θεωρία του «Αmerica First» και την οποία υποτίθεται ότι είχε στόχο να ανατρέψει ο Μπάιντεν με τη δική του θεωρία, του «Αmerica is back».

Διότι μπορεί πραγματικά να επέστρεψε η Αμερική, αλλά κανείς δεν περίμενε με αυτόν τον τρόπο. Και πάντως όχι οι Ευρωπαίοι, που δεν κατάφεραν να πείσουν τους Αμερικανούς να δώσουν μια παράταση στην αποχώρηση των ξένων από το Αφγανιστάν. Και τούτο διότι δεν το επιτρέπουν οι Ταλιμπάν! Οι οποίοι το δήλωσαν ξεκάθαρα στον αρχηγό της CIA, που τους επισκέφθηκε μυστικά στην Καμπούλ.

Αν αυτό δεν αποτελεί τον έσχατο εξευτελισμό για την πρώην πλέον υπερδύναμη, τότε οι λέξεις έχουν χάσει τη σημασία τους, ενώ παράλληλα αποδεικνύει κατά τον πιο ξεκάθαρο τρόπο ότι δεν υπήρξε καμία σοβαρή προετοιμασία και κανένας σχεδιασμός για την αμερικανική υποχώρηση. Οχι βέβαια ότι αυτή δεν έπρεπε να συμβεί κάποια στιγμή, αλλά όχι κι έτσι! Με αποτέλεσμα το ΝΑΤΟ να μην μπορεί πλέον να παίξει κανέναν ρόλο, για να μη μιλήσουμε για τη γνωστή αδυναμία της Ευρωπαϊκής Ενωσης στην αντιμετώπιση τέτοιου είδους προβλημάτων.

Ετσι με την αποχώρηση των Αμερικανών από το Αφγανιστάν, που ακολουθεί την ουσιαστική αποχώρηση και από την ευρύτερη Μέση Ανατολή (Ιράκ, Συρία, Λιβύη κ.λπ.), δημιουργείται ένα γεωπολιτικό κενό, το οποίο δεν είναι περίεργο ότι θα επιδιώξουν να καλύψουν τώρα η Κίνα και η Ρωσία, καθώς και οι περιφερειακές δυνάμεις Τουρκία και Ιράν.

Ενα κενό που διευρύνεται από την ξεκάθαρη πλέον πρόθεση του Μπάιντεν να ρίξει όλο του το βάρος, μετά τη Ρωσία, στην Κίνα και στην ευρύτερη περιοχή της Ανατολικής Ασίας και της ζώνης του Ειρηνικού. Αυτός άλλωστε ήταν και ο στόχος της επίσκεψης την εβδομάδα που μας πέρασε της αμερικανίδας αντιπροέδρου στο Βιετνάμ και στη Σιγκαπούρη, που βρίσκονται στα μαχαίρια με την Κίνα λόγω προστριβών στα ύδατα της Νότιας Κίνας. Και να δούμε τώρα πού θα καταλήξουν όλα αυτά.