Η Ευρώπη μπορεί να αδιαφορήσει για το κινεζικό Plan B του Πούτιν σχετικά με το φυσικό αέριο

Η πώληση περισσότερου φυσικού αερίου στην Κίνα είναι ένα από τα αγαπημένα σχέδια του Βλαντίμιρ Πούτιν και αποτελεί και ένα σχέδιο που είναι ιδιαίτερα σημαντικό να υλοποιηθεί για τη Ρωσία, προκειμένου να διαφοροποιήσει τις εξαγωγικές της αγορές. Δυστυχώς, όμως, μετά την εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία, η ιδέα αυτή για τον Ρώσο πρόεδρο είναι περισσότερο επιτακτική και λιγότερο εφικτή.

Οι κυβερνήσεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης μπορούν να αγνοήσουν τις επανειλημμένες απειλές του Ρώσου προέδρου ότι η Μόσχα θα πουλήσει στο Πεκίνο όσα δεν αγοράζουν πλέον οι Ευρωπαίοι. Αυτή, όμως, είναι μία έκβαση που μπορεί κάλλιστα να λάβει σάρκα και οστά με την πάροδο του χρόνου. Εντούτοις, εντός των επόμενων ετών, η Μόσχα ενδεχομένως να μην διαθέτει τους αγωγούς, τα πλοία ή ακόμη και το φυσικό αέριο, ώστε να κάνει το όνειρο του Πούτιν πραγματικότητα.

Διαβάστε επίσης: Υπουργοί ενέργειας των 27: «Όχι» στην πρόταση της Κομισιόν για πλαφόν μόνο στο φυσικό αέριο από τη Ρωσία

Ένας αγωγός, που βρίσκεται ακόμη στο στάδιο της εντατικοποίησης, μεταφέρει αέριο στην Κίνα με ετήσιο ρυθμό περί τα 10 δισεκατομμύρια κυβικά μέτρα (bcm) και θα έχει, σε λίγα χρόνια, δυνατότητα παράδοσης 38 bcm σε πλήρη δυναμικότητα. Αυτό συγκρίνεται με τα 155 bcm που αγόρασε η Ε.Ε., το 2021, και 210 bcm συνολικών εξαγωγών από τους ρωσικούς αγωγούς. Τον Φεβρουάριο, συνήφθη συμφωνία Μόσχας – Πεκίνου για ακόμα έναν αγωγό, ενώ, παράλληλα, πιθανό μακροπρόθεσμο σχέδιο που αφορά τη μεταφορά φυσικού αερίου από τη χερσόνησο Γιαμάλ ενδέχεται να συμφωνηθεί. Ωστόσο, ενδεχομένως να χρειαστούν μέχρι και 15 ολόκληρα χρόνια για να κατασκευαστεί ένας νέος αγωγός.

Η Κίνα λαμβάνει, επίσης, μέρος του υγροποιημένου φυσικού αερίου της Ρωσίας από τα ανατολικά κοιτάσματά της. Πρόκειται, όμως, για έναν τομέα που πλήττεται σημαντικά από τις δυτικές κυρώσεις. Για να αυξηθούν οι παραδόσεις, η Ρωσία θα χρειαστεί νέα παγοθραυστικά πλοία, τα οποία θα μπορούν να σπάσουν τον πάγο κατά τη διάρκεια της μακράς χειμερινής περιόδου. Τα εν λόγω πλοία κατασκευάζονται στη Νότια Κορέα, η οποία συμμετέχει, επίσης, στις κυρώσεις.

Ακόμα κι αν η Ρωσία ήταν σε θέση να ναυπηγήσει τα εν λόγω πλοία, δεν θα μπορούσε να μεταφέρει πολύ παραπάνω αέριο. Το αέριο από τα δυτικά κοιτάσματα δεν μπορεί να υγροποιηθεί χωρίς δυτικές τεχνολογίες και χωρίς μεγάλες δυτικές πετρελαϊκές εταιρείες, όπως η Shell ή η TotalEnergies, κολοσσοί που έχουν, σήμερα, αποσυρθεί από τα έργα στα οποία έχουν επενδύσει.

Τέλος, το ερώτημα είναι εάν η Κίνα επιθυμεί να αυξήσει τόσο πολύ την ενεργειακή της εξάρτηση από τη Ρωσία, δεδομένου ότι αυτή τη στιγμή είναι ο κύριος εισαγωγέας ρωσικού πετρελαίου και φυσικού αερίου, καθώς εκμεταλλεύτηκε τη δυνατότητα που της δόθηκε να αξιοποιήσει τις ευνοϊκές τιμές.

Αυτή τη στιγμή, τα ευρωπαϊκά κράτη «παγώνουν» απέναντι στην επιβολή ανώτατου ορίου στις τιμές του ρωσικού φυσικού αερίου. Αν αυτό, όμβως, οφείλεται σε φόβους ότι η Μόσχα θα μπορούσε να στραφεί ανατολικά, τότε θα πρέπει να χαλαρώσουν.