Κινδυνεύει η Ελλάδα από μια εισβολή στη Βουλή των εγχώριων «Τραμπ» και «Μπολσονάρου»;

Τα δραματικά γεγονότα στη Βραζιλία, με την προσπάθεια εκτροπής από τους φανατικούς υποστηρικτές του Μπολσονάρου, ήρθαν να μας θυμίσουν όλα όσα έγιναν στο Καπιτώλιο των Ηνωμένων Πολιτειών. Την εισβολή των Τραμπιστών και των ακροδεξιών της «βαθιάς» Αμερικής, που από πολλούς χαρακτηρίστηκε «πραξικόπημα».

Δύο περιπτώσεις με πολλές ομοιότητες που συνέβησαν όχι σε υπανάπτυκτες αφρικανικές χώρες. Ούτε στις Φιλιππίνες, την Ινδονησία ή σε κάποιο κράτος που έχει ιστορικό βίαιων επιθέσεων στους ναούς της Δημοκρατίας τους.

Βραζιλία: Εισβολή οπαδών του Μπολσονάρο σε κυβερνητικά κτήρια – Σοβαρές καταστροφές

Όμως, τα όσα συνέβησαν σε Βραζιλία και ΗΠΑ έρχονται να θέσουν το εξής κρίσιμο ερώτημα: Μπορεί και στην Ελλάδα να γίνει κάτι αντίστοιχο;»

Υπάρχει περίπτωση δηλαδή να δούμε εισβολή στο ελληνικό Κοινοβούλιο, προσπάθεια κατάλυσης της Δημοκρατίας με… επίκληση της Δημοκρατίας, όπως τουλάχιστον την εννοούν κάποιοι;

Είναι εφικτό στην πατρίδα μας να αμφισβητηθεί το αποτέλεσμα μιας εκλογικής διαδικασίας και να επιχειρηθεί ένα «πραξικόπημα» με τα χαρακτηριστικά που συναντήσαμε στη Βραζιλία και τις ΗΠΑ;

Δηλαδή, όχι τανκς. Όχι ο φόβος να σου χτυπήσουν την πόρτα τα ξημερώματα και να μην είναι ο γαλατάς.

Ούτε Συνταγματάρχες και άλλοι εθνοσωτήρες που θα θελήσουν να επαναφέρουν τη «νομιμότητα» στην Ελλάδα, όπως πριν από 56 χρόνια.

Τα πραξικοπήματα σήμερα γίνονται διαφορετικά. Αρκεί μια κινητοποίηση στα social media, αρκεί ένα fake news (ή πολλές ψεύτικες ειδήσεις).

Αρκεί ένας ασύντακτος στρατός από troll του διαδικτύου που μπορεί να διασπείρει ψεύδη, τερατουργήματα ή να… σπείρει το μίσος και τον διχασμό και να έρθει να δρέψει καρπούς.

Αρκεί ακόμη και μια απαξίωση του πολιτικού συστήματος παράλληλα με την παντελή απουσία μιας ισχυρής αστικής τάξης που θα βάλει αναχώματα, αλλά και μιας κοινωνίας αποχαυνωμένης ή άβουλης ή παγιδευμένης στην καθημερινότητα της επιβίωσης.

Όλα αυτά συνθέτουν μια εκρηκτική ύλη που μπορεί να τινάξει στον αέρα τη Δημοκρατία μας.

Πρέπει, λοιπόν, οι δημοκρατικοί πολίτες της χώρας και τα κόμματα του λεγόμενου συνταγματικού τόξου να απαντήσουν αν η Ελλάδα κινδυνεύει από μια «εξέγερση» τύπου Τραμπ ή Μπολσονάρου.

Κι αν νομίζετε ότι η απάντηση είναι εύκολη, «όχι», γελιέστε. Μια ματιά στα social media και θα μας κάνει όλους να αναθεωρήσουμε την άποψη που έχουμε για τους Ελληνες. Για το αν δηλαδή δημιουργείται μια υπόγεια, σκοτεινή και «κρυφή» ακροδεξιά, φασιστική μάζα εντός της κοινωνίας μας, η οποία έχει όλα τα χαρακτηριστικά που την κάνουν επικίνδυνη.

Είναι ρατσιστές, δεν είναι ανεκτικοί στην αντίθετη άποψη, άγονται και φέρονται από τις απόψεις που διαβάζουν στο διαδίκτυο, είναι αμόρφωτοι, ψεκασμένοι, αρνητές της επιστήμης και του ορθού λόγου.

Προσέξτε: Δεν είναι φτωχοί και κατατρεγμένοι που αναζητούν διέξοδο και οργίζονται από το υπάρχον πολιτικό σύστημα. Η φτώχεια δεν οδηγεί στον φασισμό από μόνη της, χρειάζονται και οι πυροκροτητές.

Και τέτοιοι υπάρχουν πολλοί στην σύγχρονη εποχή.

Διάβαζα πρόσφατα τα σχόλια κάτω από μια φωτογραφία του τέως βασιλιά Κωνσταντίνου σε νεαρή ηλικία, ο οποίος δίνει μάχη για να κρατηθεί στη ζωή.

Ξέρετε ότι στην συντριπτική τους πλειοψηφία οι σχολιαστές έβριζαν το ελληνικό Κοινοβούλιο, τους 300 βουλευτές, τον πρωθυπουργό και τους αρχηγούς των κομμάτων;

Ξέρετε ότι συλλήβδην ήταν διεφθαρμένοι και στην εποχή της βασιλείας «όλοι έτρωγαν και κανείς δεν πεινούσε;»

Αντίστοιχα σχόλια μπορεί να βρει κανείς στο διαδίκτυο για τους χουντικούς της Επταετίας. «Σωτήρες που έκαναν έργα και μοίραζαν λεφτά, σε σύγκριση με τους σημερινούς διεφθαρμένους πολιτικούς».

Αυτή είναι η εικόνα για μια σημαντική «μειονότητα» Ελλήνων που δεν θα δίσταζαν να «μπουκάρουν» στη Βουλή αν τους δινόταν η ευκαιρία.

Κι αυτό θα πρέπει να μας προβληματίσει. Κυρίως το πολιτικό σύστημα που πολλές φορές παρουσιάζει «αυτοκτονικές» τάσεις. Οι περιπτώσεις διαφθοράς, η έλλειψη ενσυναίσθησης, η απουσία μιας ειλικρινούς σχέσης με το λαό, δεν οδηγούν ασφαλώς σε ακραία πολιτικά φαινόμενα.

Είναι, όμως, τα φιτίλια που μπορούν να προκαλέσουν έκρηξη. Η Βραζιλία και οι ΗΠΑ δεν είναι τόσο μακριά όσο πιστεύουμε.

Ούτε βεβαίως οι Χρυσαυγίτες και κάθε λογής ακροδεξιοί είναι μακριά από το ελληνικό κοινοβούλιο.

Αλλά μην ξεχνάμε ότι στα σκοτεινά μνημονιακά χρόνια επιχειρήθηκε εισβολή στην ελληνική Βουλή. Υπήρξαν και ξυλοδαρμοί πολιτικών.

Υπήρξαν ακραίες καταστάσεις στο Σύνταγμα, εκεί όπου ανδρώθηκε κι ένα ακροδεξιό κίνημα που τελικά έφερε τους νεοναζί στη Βουλή, από την… πόρτα κι όχι από το παράθυρο.

Ο φασισμός με τον ακραίο λαϊκισμό είναι βίοι παράλληλοι.

Αλλά και το παρελθόν είναι διδακτικό. Το 1967 οι πολιτικοί πιάστηκαν με τις… πυτζάμες. Δεν πήραν χαμπάρι το πραξικόπημα…