Μετά την COVID -19 εποχή τι;

Φαντάζομαι πως όλοι σας  έχετε σκεφτεί πως θα είναι η ζωή μας μετά την πανδημία Covid 19. Kαι βάζω στοίχημα πως στις εικόνες που έχετε  στο μυαλό μας δεν υπάρχει χώρος γι΄αλλα προβλήματα.

Σωστά; Ελάτε τώρα, παραδεχτείτε το. Όλοι μας σκεφτόμαστε να φύγει και να πάει στο …καλό ( για να το πω κομψά).  Επειδή όμως στη ζωή μου έχω μάθει να κρατάω μικρό καλάθι, πάντα στο πίσω μέρος του μυαλού μου υπάρχει το ερώτημα: θα τελειώσουμε ή εκεί που θα είμαστε έτοιμοι να πούμε « Δόξα τω Θεώ», θα αρχίσουμε το «Βοήθεια Παναγιά μου;».

Αλλάζουμε για μην χαθούμε…

-«Οι επιστήμονες το έχουν ήδη υπογραμμίσει: ένα άλλο νέο ξέσπασμα πανδημίας πιθανότατα θα εμφανιστεί αν επιστρέψουμε στις ‘συνήθεις διαδικασίες’ », μου λέει, η καθηγήτρια Βιολογίας στο Πανεπιστήμιο Δυτικής Αττικής Λία Πατσαβούδη.

-Δηλαδή;

-«Ένας ανησυχητικός υποψήφιος είναι για παράδειγμα , ο ιός Nipah. Mια από τις 10 κορυφαίες ασθένειες στον κατάλογο του ΠΟΥ, που πιστεύει πως θα μπορούσαν να προκαλέσουν πανδημία».

-Γιατί;

«Επειδή δεν υπάρχει εμβολιασμός, είναι εξαιρετικά θανατηφόρος και έχουν σημειωθεί στο πρόσφατο παρελθόν κάποια κρούσματα στην Ασία. Οι νυχτερίδες φρούτων είναι οι ξενιστές αυτού του ιού. Οι άνθρωποι καταστρέφουν τα ενδιαιτήματά τους, τα δάση, για λόγους ανάπτυξης, όπως είναι η δημιουργία φυτειών για την παραγωγή φοινικέλαιου. Κατά συνέπεια οι νυχτερίδες αναγκάζονται να μετεγκατασταθούν σε αναζήτηση τροφής και να έρθουν έτσι πιο κοντά στις ανθρώπινες κοινότητες. Αυτό, όπως όλοι γνωρίζουμε πλέον, θα μπορούσε να προκαλέσει νέο ξέσπασμα πανδημίας, ακόμη πιο θανατηφόρο από αυτό που τώρα βιώνουμε…».

Πανδημία και κλιματική κρίση

Όπως επισημαίνει, η Λία Πατσαβούδη « είναι πλέον κοινός τόπος πως η θανατηφόρος πανδημία Covid 19 συνδέεται στενά με τα θέματα της κλιματικής και περιβαλλοντικής κρίσης, όπως η αποψίλωση των δασών, η μείωση της βιοποικιλότητας , οι απώλειες των οικοσυστημάτων, αλλά και η άνοδος της θερμοκρασίας του πλανήτη λόγω των εκπομπών του διοξειδίου του άνθρακα και του φαινομένου του θερμοκηπίου».

Το ότι είναι αναγκαίο να παρθούν μέτρα, νομίζω πως είναι ένα θέμα που το έχουμε εξαντλήσει. Δυστυχώς, είναι επίσης γνωστό, πως οι άνθρωποι, αν δεν υπάρχουν άμεσες και ορατές επιπτώσεις από ένα πρόβλημα δυσκολεύονται να … «ξεβολευτούν».

Εύλογο λοιπόν το ερώτημα: και πώς θα πρέπει να πορευτούμε από εδώ και πέρα; « Υπάρχει πλέον, μια αυξανόμενη συνειδητοποίηση των κοινωνιών πως το σημερινό μοντέλο της αέναης ανάπτυξης και αύξησης του ΑΕΠ είναι απλά μη βιώσιμο σε έναν πλανήτη με περιορισμένους φυσικούς πόρους», μου εξηγεί η Λία Πατσαβούδη.

Αποανάπτυξη…

Έτσι, στην κουβέντα μας μπαίνει  και η λέξη «αποανάπτυξη».

-«Η πανδημική κρίση έδωσε την ευκαιρία να προβληματιστούμε και να σκεφτούμε ένα διαφορετικό μοντέλο που περιλαμβάνει την αποανάπτυξη, δηλαδή μια προγραμματισμένη και βιώσιμη μείωση της οικονομικής δραστηριότητας», συμπληρώνει η Λία Πατσαβούδη.

Όπως εξηγεί, το μοντέλο αυτό προτείνει μια διαφορετική προσέγγιση που στοχεύει στη μείωση της ανάπτυξης με προγραμματισμένο τρόπο, χωρίς να προκαλεί τον πόνο που παραδοσιακά συνεπάγεται η ύφεση . Απορρέει από τον τομέα της οικολογικής οικονομίας.

Αποανάπτυξη. Προσωπικά δεν με χαλάει. Το θέμα όμως είναι τι θα κάνουν οι κυβερνήσεις γι’ αυτό…