Χρειάζονται νέες ιδέες

Η κυβέρνηση κατάφερε και βγήκε μπροστά τις τελευταίες εβδομάδες στο θέμα της αντιμετώπισης της ενεργειακής ακρίβειας, καθώς είχε ομολογουμένως μια καλή ιδέα σε σχέση με το πλαφόν στις τιμές του φυσικού αερίου. Μπορεί ακόμα να μην έχει υιοθετηθεί πλήρως ευρωπαϊκά, αλλά χτυπάει στην καρδιά του προβλήματος. Το πρόβλημα ωστόσο της κυβέρνησης είναι ότι δείχνει να έχει ξεμείνει από ιδέες. Γενικά όλα τα μέτρα που είτε εφαρμόζει είτε σκέφτεται είναι στην πεπατημένη. Στηρίζονται στην ενίσχυση της προσφοράς και τη διατήρηση της ζήτησης. Δίνει επιδοτήσεις για να συνεχίσουν όλοι να καταναλώνουν ενέργεια, ακόμα και αυτοί που θα μπορούσαν να την περιορίσουν.

Παράλληλα για να αντιμετωπίσει τις τρέχουσες ή ακόμα και αυξημένες ποσότητες ενέργειας ψάχνει συνεχώς ποσότητες προκειμένου να υπάρχει επάρκεια. Ακόμα και οι συζητήσεις που κυριαρχούν για την αντιμετώπιση του προβλήματος, περιορίζονται σε μειώσεις φόρων, ΦΠΑ και Ειδικού Φόρου Κατανάλωσης. Ολα μέτρα που προστίθενται στα ήδη εφαρμοζόμενα και κάνουν το ίδιο πράγμα, ενισχύουν τη ζήτηση. Ως αποτέλεσμα, με τις τιμές του ρεύματος και των καυσίμων στα ύψη, η κατανάλωση έχει περιοριστεί μόνο οριακά. Και να σκεφτεί κανείς ότι τόσο το φυσικό αέριο από το οποίο παράγεται περίπου το μισό ρεύμα που καταναλώνουμε, όσο και το πετρέλαιο, το εισάγουμε. Αρα συνεχίζει να επιδοτεί το κράτος τις εισαγωγές, ενισχύοντας ακόμα περισσότερο το έλλειμμα στο ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών, στο εξωτερικό ισοζύγιο της χώρας.

Κι όμως υπάρχουν και άλλες λύσεις. Θα μπορούσε τη στιγμή που οι τιμές του φυσικού αερίου και του πετρελαίου είναι στα ύψη, να κινητροδοτήσει τη μείωση της κατανάλωσης. Να μειώσει τη ζήτηση, δίνοντας ανάσα στην προσφορά. Για την ώρα οι μόνες ιδέες που έχουν ακουστεί, είναι κάποιες επιδοτήσεις για ανάπτυξη οικιακών φωτοβολταϊκών ή η αντικατάσταση ηλεκτρικών συσκευών με άλλες λιγότερο ενεργοβόρες. Καμία από αυτές τις ιδέες δεν είναι άμεση, καμία δεν εξασφαλίζει μικρότερες καταναλώσεις τώρα που χρειάζεται.

Οι Γερμανοί για παράδειγμα, στο πακέτο μέτρων που ανακοίνωσαν και έκανε αίσθηση στους πολίτες, περιλάμβανε και την καθιέρωση μηνιαίου εισιτηρίου 9 ευρώ για χρήση τοπικών δημόσιων συγκοινωνιών σε όλη τη Γερμανία και για μια περίοδο 90 ημερών. Στην Ελλάδα αντίθετα συνεχίζουμε και ενισχύουμε όλους αυτούς που αναγκάστηκαν στην περίοδο της πανδημίας να εγκαταλείψουν τα μέσα μεταφοράς και να αγοράσουν αυτοκίνητο. Πλέον με την οικονομία να ανοίγει όσο ο Covid υποχωρεί, είναι απορίας άξιο πως δεν έχει ξεκινήσει η κυβέρνηση μια καμπάνια με πολλές εκπτώσεις, ώστε να ξαναανακαλύψει ο Ελληνας τα λεωφορεία, το μετρό και το τραμ.

Ακόμα πιο προχωρημένες ιδέες θα μπορούσαν να υλοποιηθούν με τη βοήθεια της κοινωνίας και με τη συμμετοχή και των κομμάτων που υποτίθεται ότι προάγουν την οικολογία. Από το να υπερασπίζεται με κάθε τρόπο για παράδειγμα ο ΣΥΡΙΖΑ τον λιγνίτη και την επιδότηση των ρυπογόνων καυσίμων κίνησης, να ξεκινήσει καμπάνιες ενεργειακής εξοικονόμησης και οικονομίας. Μια Κυριακή για παράδειγμα, χωρίς ρεύμα. Χωρίς χρήση αυτοκινήτου. Ενα Σάββατο με ποδήλατο ή με τα πόδια. Οτιδήποτε, πρέπει να κάνουμε, φτάνει να σταματήσουμε την παράνοια. Να σταματήσουμε δηλαδή να αναζητούμε όλοι πόρους και επαρκείς ποσότητες ενέργειας, προκειμένου να συνεχίσουμε να καταναλώνουμε με τον ίδιο τρόπο που το κάναμε, όταν οι τιμές ήταν στο μισό των σημερινών…