Τα γενναιόδωρα μηνύματα/ευχές του προέδρου Ερντογάν και του υπουργού Εξωτερικών της Τουρκίας Μ. Τσαβούσογλου για την εθνική μας επέτειο – «είμαι βέβαιος ότι οι σχέσεις καλής γειτονίας θα κυριαρχήσουν στο μέλλον» – πέρα από τον υψηλό συμβολισμό τους πιστοποιούν διάθεση συνέχισης της διαδικασίας εξομάλυνσης.
Ετσι η προσέγγιση στις ελληνοτουρκικές σχέσεις αποκτά δυναμική (ενταφιάζοντας την περίοδο του «Μητσοτάκης γιοκ»). Κανείς δεν μπορεί να προεξοφλήσει βέβαια εάν η δυναμική αυτή θα έχει διάρκεια στον χρόνο και θα οδηγήσει σε καρποφόρα διαπραγμάτευση επίλυσης των προβλημάτων ή παραπομπής τους στη διεθνή δικαιοσύνη. Αλλά είναι πολλαπλώς σημαντικό ότι έχουμε μπει σ’ αυτή τη φάση. Από καιρό είχα υποστηρίξει ότι η Ελλάδα θα έπρεπε να κάνει μια τολμηρή κίνηση προς την άλλη πλευρά για να δοκιμάσει τις προθέσεις και ειλικρίνειά της για διάλογο και δημιουργία κλίματος καλών γειτονικών σχέσεων όπως υποστήριζε ότι ήθελε (βλέπε και Π.Κ. Ιωακειμίδης, Ελλάδα: Ορίζοντας 2020.
Οι Προκλήσεις Τουρκίας και Ευρώπης, εκδόσεις Παπαζήση). Υπήρχε εμφανώς διστακτικότητα καθώς άλλωστε μια χορωδία αναλυτών και σχολιαστών προσπαθούσε σχεδόν καθημερινά «να αποδείξει» πόσο μάταιη θα ήταν η προσπάθεια. «Η Τουρκία δεν καταλαβαίνει από τέτοια» ήταν το επαναλαμβανόμενο επιχείρημα. Οι σεισμοί με τις βιβλικές καταστροφές έδωσαν ωστόσο την (σκληρή) ευκαιρία στην ελληνική πλευρά να προχωρήσει στη γενναιόδωρη αυτή κίνηση αλληλεγγύης. Εσπευσε ως η πρώτη χώρα να κάνει κάτι τέτοιο. Χωρίς μικροϋπολογισμούς και πολιτικές σκοπιμότητες. Ως «ένας φίλος στην ανάγκη, που είναι τελικά και ο πραγματικός φίλος». Και η άτεγκτη κατά πολλούς Τουρκία το εκτίμησε περιλαμβανομένου και του προέδρου Ερντογάν που «τείνει χείρα συνεννόησης» (Ν. Δένδιας). Βέβαια η Τουρκία έχει τώρα σε μεγαλύτερο βαθμό την ανάγκη της Δύσης, ΕΕ και Ελλάδας.
Η ελληνική κίνηση αλληλεγγύης διέλυσε ορισμένους μύθους, εσφαλμένες προσλήψεις και κατασκευές της Αγκυρας ότι δήθεν η Ελλάδα… εχθρεύεται την Τουρκία, θέλει τον διαμελισμό της, κ.λπ., προσλήψεις που έρχονται από ένα βαθύ και σκοτεινό παρελθόν (παρά τις επίσημες ελληνικές τοποθετήσεις). Η άλλη πλευρά αντέδρασε θετικά. Ετσι δημιουργείται ένα άλλο, θετικό περιβάλλον και ύφος στις σχέσεις των δύο χωρών που συμβάλλει στην τόσο αναγκαία εμπιστοσύνη. Χωρίς εμπιστοσύνη δεν μπορεί να προχωρήσει τίποτα. Και ορισμένα πράγματα άρχισαν να προχωρούν και από τις δύο πλευρές. Η απόφαση για την αλληλοϋποστήριξη των υποψηφιοτήτων των δύο χωρών για θέσεις σε κρίσιμους διεθνείς οργανισμούς (Συμβούλιο Ασφαλείας ΟΗΕ, Διεθνής Ναυτιλιακός Οργανισμός – ΙΜΟ) αντιπροσωπεύει σοβαρή εξέλιξη. Που υποδηλοί ότι η Τουρκία σιγά σιγά αναπροσαρμόζει εκτός από το ύφος και τις θέσεις της (μην εκπλαγείτε εάν το αμέσως επόμενο και πολλαπλώς σημαντικό βήμα είναι η προσχώρηση της Τουρκίας στη Σύμβαση για το Δίκαιο της Θάλασσας – UNCLOS).
Μέχρι ποιου σημείου μπορεί να φθάσει η διαδικασία αναπροσαρμογής δεν μπορεί να κριθεί τώρα σε προεκλογική περίοδο. Αλλά το ιδεολογικό οικοδόμημα ότι «η Τουρκία δεν αλλάζει θέσεις και στρατηγική» έχει ήδη κλονισθεί. Με αμοιβαία προσεκτικές, ευρηματικές κινήσεις πολλά μπορούν να αλλάξουν, θέσεις και στρατηγική. Η μετεκλογική πραγματικότητα θα δώσει όμως την οριστική απάντηση. Αυτό που έχει σημασία τώρα είναι να διατηρηθεί η δυναμική της εξομάλυνσης και η συνέχιση του μορατόριουμ σε τοξικές δηλώσεις και δραστηριότητες (ασκήσεις κ.λπ.).
*Ο καθηγητής Π.Κ. Ιωακειμίδης είναι πρώην πρεσβευτής – σύμβουλος ΥΠΕΞ, μέλος της συμβουλευτικής επιτροπής του ΕΛΙΑΜΕΠ και Research Associate LSE.
ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ «ΤΑ ΝΕΑ»
Latest News
Ευρωψηφοδέλτια με όρους casting «μαϊντανών»
Ο τρόπος που τα κόμματα φτιάχνουν τα ευρωψηφοδέλτιά τους είναι ενδεικτικός του πώς αντιμετωπίζουν τους πολίτες
Μπορούμε να αλλάξουμε;
Ο κόσμος έχει αλλάξει. Νέες δυνάμεις έχουν δημιουργηθεί που δεν μπορεί κανείς να τις υποτιμήσει.
Θεσσαλία: Η επόμενη μέρα…
Ολα τα μαθηματικά μοντέλα δείχνουν ότι, ακολουθώντας την πεπατημένη, σε 10-15 χρόνια ο Θεσσαλικός κάμπος θα έχει ερημοποιηθεί σε μεγάλο βαθμό
Πόσο έτοιμοι είμαστε;
Για όσους δεν κατάλαβαν, τα χαρακτηριστικά μιας κρίσης αρχίζουν και σχηματίζονται
Ορφανές υποδομές
Τι αποκαλύπτει η περίπτωση του Flyover
De Imbecillitate: Ο Μέγας Κίνδυνος
Η ανησυχητική επικαιρότητα ενός σημαντικού άρθρου του Ευάγγελου Λεμπέση, που γράφτηκε το 1941.
Η επόμενη μέρα του ιρανικού χτυπήματος στο Ισραήλ
Το κρίσιμο ερώτημα παραμένει εάν θα υπάρξει ανταπάντηση στην επίθεση του Ιράν και πέρασμα σε περιφερειακή σύγκρουση στη Μέση Ανατολή
Δεν θα μας τα λύσει η Λαγκάρντ
Προφανώς έχουμε ακόμα πολύ δρόμο να διανύσουμε για να πούμε ότι η τραπεζική πίστη συμβάλλει στην ανάπτυξη της χώρας
Τι γεννά τη βία;
Η συζήτηση για τα υπαρκτά προβλήματα βίαιων συμπεριφορών και μορφών εκφοβισμού μέσα στα σχολεία κινδυνεύει να μείνει μια συζήτηση που εντοπίζει μορφές παραβατικότητας
Ο υποψιασμένος Χατζηδάκης
Η οικονομική ιστορία έχει δείξει όμως ότι η μείωση των τιμών των τροφίμων επιτυγχάνεται μόνο με οικονομική ύφεση