H Ινδία στον «Δρόμο του Μεταξιού» και ο ρόλος της Ελλάδα

Η Ινδία  έχει φτάσει να θεωρείται το επόμενο παγκόσμιο εργοστάσιο, αυξάνοντας το μερίδιό της στη διεθνή αγορά αξιοποιώντας πλήρως το χαμηλότερο κόστος εργασίας της (το ωρομίσθιο είναι στο 1/3 με το αντίστοιχο της Κίνας) και ειδικευόμενη κυρίως στη βιομηχανία εντάσεως εργασίας αλλά και στην ανάπτυξη λογισμικού. Ως χώρα με δημοκρατικό πολίτευμα χωρίς δημογραφικό πρόβλημα και η μεγαλύτερη των χωρών της «Altasias» (Βιετνάμ,  Ταϊλάνδη, Μαλαισία, Φιλιππίνες) μπορεί να ανταγωνιστεί την Κίνα. Με την οικονομική ανάπτυξη της Κίνας και την αύξηση του εισοδήματος των κινεζικών νοικοκυριών, το κόστος εργασίας έχει αυξηθεί, μειώνοντας το συγκριτικό πλεονέκτημα της Κίνας στην προσφορά φθηνών αγαθών εντάσεως εργασίας στον κόσμο. Η οικονομία της Κίνας κινείται προς υψηλότερα πεδία προστιθέμενης αξίας με υψηλότερο κόστος. Επιπλέον οι συνεχείς κυρώσεις και περιορισμοί των ΗΠΑ προς την Κίνα, δημιουργούν ευκαιρίες στην Ινδία να προσελκύσει βιομηχανίες που εγκαταλείπουν την Κίνα. Η ταχεία οικονομική μεγέθυνση της Κίνας με δανεικά, φούσκα των ακινήτων, η επιβράδυνση της ανάπτυξης, η άνιση κατανομή του πλούτου, η ανάπτυξη των ακτών και η συρρίκνωση της ενδοχώρας, και τα άλλα προβλήματα που αντιμετωπίζει, προοιωνίζουν ότι σύντομα θα διαγράψει την πορεία που ακολουθήσε από το 1995 και μετά η Ιαπωνία, όταν αντιμετώπισε τα ίδια προβλήματα.

Η αγορά της Ευρώπης η οποία αποτελεί περίπου το 20% το παγκόσμιου ΑΕΠ είναι η δεύτερη μεγαλύτερη αγορά  του κόσμου. Η Ινδία πρόκειται το 2060 να είναι η 2η χώρα  σε ΑΕΠ μετά την Κίνα και θα ακολουθούν οι ΗΠΑ και η Ε.Ε. Για να γίνει η χώρα με το δεύτερο μεγαλύτερο ΑΕΠ, χρειάζεται τον δικό της «Δρόμο του Μεταξιού» για να διοχετεύει  τα προϊόντα της στην Κεντρική Ασία, στη Ρωσία και στην πλούσια αγορά της Ευρώπης.

O Διεθνής Διαδρόμος Μεταφορών Βορρά-Νότου ((International North-South Transport Corridor -INSTC)) μεταξύ Ινδίας, Ιράν και Ρωσίας, μεταφέρει εμπορεύματα από τη Βομβάη στην Αγία Πετρούπολη και από εκεί στην μεγάλη αγορά της Ευρώπης. Το φιλόδοξο έργο INSTC σχεδιάστηκε τον Σεπτέμβριο του 2000 και αργότερα τέθηκε σε ισχύ το 2002 αφού επικυρώθηκε από τις τρεις χώρες. Έκτοτε, 11 ακόμη έθνη εντάχθηκαν στο έργο: Αρμενία, Αζερμπαϊτζάν, Λευκορωσία, Βουλγαρία (καθεστώς παρατηρητής), Καζακστάν, Κιργιστάν, Ομάν, Συρία, Τατζικιστάν, Τουρκία και Ουκρανία. Το INSTC μειώσε το κόστος μεταφοράς των εμπορευμάτων καθώς και τον χρόνο μεταφοράς. Ενώ πριν χρειαζόταν περισσότερες από 40 ημέρες για να ταξιδέψουν τα εμπορεύματα από την Ινδία στη Ρωσία, με τον  INSTC, η μεταφορά ολοκληρώνεται σε λιγότερο από 25 ημέρες, μειώνοντας έτσι τον χρόνο μεταφοράς κατά 30-40%. Υπολογίζεται ότι ο διάδρομος διευκολύνει τη μεταφορά 20-30 εκατομμυρίων τόνων εμπορευμάτων ετησίως.

Ο Ατσαλάκης Γιώργος είναι Αναπληρωτής Καθηγητής Πολυτεχνείου Κρήτης Εργαστήριο Ανάλυσης Δεδομένων και Πρόβλεψης