ΧΡΩΠΕΙ: Πώς θα «ξεπαγώσει» το project της Πολιτείας Καινοτομίας – Οι λύσεις που εξετάζονται

Τρόπους για να… «ξαναβάλει στις ράγες» το project της Πολιτείας Καινοτομία στο ακίνητο της ΧΡΩΠΕΙ αναζητά το υπουργείο Ανάπτυξης. Στο τραπέζι έχουν πέσει διάφορες σκέψεις, οι οποίες βρίσκονται στο στάδιο της νομικής επεξεργασίας, χωρίς ωστόσο μέχρι στιγμής να έχει προκριθεί κάποια συγκεκριμένη.

Ανάμεσα στις λύσεις που προτείνονται είναι η τμηματική ολοκλήρωση, ώστε να μειωθεί δραστικά ο προϋπολογισμός και να καταστεί πιο ελκυστικό στους επίδοξους επενδυτές αλλά και η συμμετοχή του Δήμου στην αξιοποίηση, εάν δεν υπάρξει και πάλι ενδιαφέρον από τον ιδιωτικό τομέα να αναλάβει την εκτέλεσή του.

Στην περίπτωση πάντως που δεν προχωρήσει καμία λύση, τότε δεν αποκλείεται το ενδεχόμενο να επιστραφεί το ακίνητο της πρώην ΧΡΩΠΕΙ επί της οδού Πειραιώς στον ΕΟΦ (Εθνικός Οργανισμός Φαρμάκου), ο οποίος και το παραχώρησε στο Υπουργείο Ανάπτυξης με απόφαση της κυβέρνησης, προκειμένου να αξιοποιηθεί.

Βούληση της κυβέρνησης όπως αναφέρει κορυφαίο κυβερνητικό στέλεχος στον ΟΤ είναι να προχωρήσει το έργο, το οποίο θα αλλάξει τα δεδομένα στο εγχώριο οικοσύστημα καινοτομίας και start up. «Είμαστε σταθεροί στην υλοποίηση και συνεχίζει να μας ενδιαφέρει», σημειώνει χαρακτηριστικά.

Nέα αναβολή στο project της XΡΩΠΕΙ 

Μη ελκυστικοί όροι

Παράγοντες της αγοράς που γνωρίζουν από πρώτο χέρι την υπόθεση αναφέρουν πως εάν δε υπάρξει δραστική αλλαγή των όρων, τότε καμία εταιρεία δεν πρόκειται να ασχοληθεί με το συγκεκριμένο project.

«Οι διαγωνισμοί που προηγήθηκαν κατέληξαν άγονοι, ακριβώς γιατί ήταν μη ελκυστικοί οι όροι για την αγορά», σημειώνουν με νόημα. Κάποιοι μάλιστα θεωρούν πως η αξιοποίηση αυτή έχει… τελειώσει οριστικά, αφού δεν βλέπουν να συμφέρει, αν και στον ανταγωνιστικό διάλογο που προηγήθηκε έδωσαν το παρών κορυφαίες κατασκευαστικές και developers.

Το έργο δεν μπόρεσε να ενταχθεί στο Ταμείο Ανάκαμψης και να αντλήσει ευρωπαϊκούς πόρους γιατί τη χρονική στιγμή που υπήρχε η δυνατότητα δεν είχε καταφέρει να ωριμάσει. Και έτσι έχασε μια πολύτιμη ευκαιρία να εξασφαλίσει πόρους που θα μπορούσαν να προσελκύσουν το επενδυτικό ενδιαφέρον…

Μια «κυψέλη γνώσης», μια… ανάσα από το κέντρο

Φιλοδοξία της Πολιτείας Καινοτομίας στο ιστορικό κτήριο της ΧΡΩΠΕΙ, σύμφωνα με τους εμπνευστές του εγχειρήματος είναι να καταστεί η έδρα τής καινοτομίας στην ευρύτερη περιοχή και να λειτουργήσει ως μια «κυψέλη» που θα θρέψει μερικές από τις καλύτερες ιδέες του αύριο.

Ταλαντούχοι Έλληνες επιστήμονες και επιχειρηματίες θα είχαν την δυνατότητα να ξεδιπλώνουν το ταλέντο τους και να υλοποιούν τις ιδέες τους σε έναν οργανωμένο χώρο. Η επιλογή του παλαιού εργοστασίου της ΧΡΩΠΕΙ έκτασης 17.893 τ.μ. πέρα από την συμβολική αξία είχε και ουσιαστική αξία καθώς παρέμενε ανεκμετάλλευτος πάνω από τρεις δεκαετίες.

Παράλληλα, κρίθηκε κατάλληλος λόγω της γεωγραφικής θέσης ανάμεσα σε Αθήνα και Πειραιά και της εύκολης συγκοινωνιακής πρόσβασης.

Σύμφωνα με την Στρατηγική Μελέτη Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων που εκπονήθηκε, στους χώρους προβλέπονταν η δημιουργία εκθεσιακού χώρου, συνεδριακού κέντρου, λειτουργία εμπορικών καταστημάτων, αναψυκτήριων, γυμναστήρια, καταλύματα (για ερευνητές και επισκέπτες), αλλά και δύο υπόγειων σταθμών στάθμευσης περίπου 600 οχημάτων για τις ανάγκες εργαζομένων και επισκεπτών καθώς και χώροι Η/Μ εγκαταστάσεων.

Τα ειδικά κτίσματα – τοπόσημα του συγκροτήματος (φουγάρο – υδατόπυργος) θα συντηρηθούν και θα αναδειχθούν. Το συνολικό κόστος της παραπάνω επένδυσης υπολογίζονταν σε περίπου 100 εκατ. ευρώ

Από τα χρώματα στο αλγκόν…

Η ΧΡΩΠΕΙ, η «Χρωματουργεία Πειραιώς» (1883) αποτελεί δημιούργημα των χημικών Σπήλιου και Λεόντιου Οικονομίδη. Μεσουράνησε ως χημική βιομηχανία ύστερα από την εργαστηριακή ανακάλυψη της ανιλίνης, παραγώγου του άνθρακα, που χρησιμοποιήθηκε για την παραγωγή συνθετικών χρωστικών υλών, οι οποίες υποκατέστησαν τα φυσικά χρώματα κυρίως στην κλωστοϋφαντουργία.

«Σταθμό» αποτέλεσε η παραγωγή και διανομή του αναλγητικού «Αλγκόν», το οποίο αποτέλεσε την ελληνική εκδοχή της ασπιρίνης.

Μέσα σε λίγα χρόνια από τη λειτουργία της, κατέκτησε ηγετική θέση σε ολόκληρο τον κλάδο της ελληνικής χρωματουργίας σε μια περίοδο κατά την οποία η παραγωγή συνθετικών χρωστικών υλών αποτελούσε για την ελληνική και ευρωπαϊκή αγορά, κεντρική δραστηριότητα.

… και τελικά στην πτώχευση

Με την έκρηξη του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου, η ελληνική χρωματουργία κλήθηκε να συμβάλει στην πολεμική προσπάθεια. Διατηρήθηκε και μετά τον πόλεμο και μέχρι το 1948 εκπροσωπούνταν ακόμη από τη νέα γενιά της οικογένειας Οικονομίδη.

Δύο χρόνια αργότερα, όμως, το 1950, θα περάσει στην αποκλειστική διαχείριση του Σ. Σοφιανόπουλου. Λίγα χρόνια αργότερα επιχειρείται ολική ανασυγκρότηση και επαναπροσδιορισμός της παραγωγής, με την επέκταση σε άλλους τύπους προϊόντων, π.χ. ζωοτροφές,

Παράλληλα συνεχίζεται η παρασκευή φαρμάκων και χημικών προϊόντων όπως και η παραγωγή του «Αλγκόν». Την δεκαετία του ’70 επιχειρείται η παραγωγή επιχρισμάτων χωρίς ωστόσο ιδιαίτερη επιτυχία.

Από τα μέσα της δεκαετίας του ’70 άρχισαν οι πρώτοι «τριγμοί», οι οποίοι εντάθηκαν στη συνέχεια, με αποτέλεσμα στις αρχές του ’80 η άλλοτε κραταιά βιομηχανία να ενταχθεί στις προβληματικές επιχειρήσεις και να βάλει λουκέτο το 1989.