Από τον «οδοστρωτήρα» στο «ριφιφί»

Μετά τον «οδοστρωτήρα» των εργασιακών δικαιωμάτων, δουλειά πιάνει από σήμερα το «ριφιφί» στο Ασφαλιστικό. Ανέβηκε επίπεδο ο αντιπολιτευτικός λόγος. Από το συμπαθές μηχάνημα που στρώνει την άσφαλτο, στην περίτεχνη γαλλική μέθοδο διάρρηξης. Μια… αδικία πρέπει να τη νιώθει ο Κ. Χατζηδάκης σε σχέση με τον υφυπουργό του Π. Τσακλόγλου. Για όσους δεν θυμούνται, ο όρος ριφιφί προέκυψε από μια γαλλική ταινία του 1955, την πρώτη σε γαλλικό έδαφος που γύρισε ο κυνηγημένος από τον μακαρθισμό αμερικανός σκηνοθέτης Ζυλ Ντασσέν. Ναι, ο αγαπημένος της Μελίνας και των περισσότερων Ελλήνων. Στην ταινία μια τετραμελής συμμορία διαπράττει μια σχεδόν αδύνατη διάρρηξη σε ένα πανάκριβο κοσμηματοπωλείο στην Οδό Ρίβολι. Το επίκεντρο της ταινίας είναι μια περίπλοκη σκηνή διάρκειας μισής ώρας που απεικονίζει τη διάρρηξη λεπτομερώς. Γυρίστηκε σε σιωπή, χωρίς διάλογο ή μουσική. Ο δημιουργός κέρδισε το βραβείο σκηνοθεσίας στο Φεστιβάλ Καννών.

Εχω τη βεβαιότητα ότι ο συγγραφέας του σύγχρονου, για την αξιωματική αντιπολίτευση, «ριφιφί», υφυπουργός Εργασίας Πάνος Τσακλόγλου δεν θα πάρει κάποιο βραβείο από τις Κάννες. Ούτε καν πρωτοτυπίας – και το ξέρει. Η αλήθεια είναι ότι, παρά το γεγονός πως κάποιοι στην Ελλάδα εκπλήσσονται, οι ρυθμίσεις για τις εισφορές επικουρικής ασφάλισης που προωθεί εφαρμόζονται παντού στον δυτικό κόσμο – και όχι μόνο – εδώ και δεκαετίες. Το επισήμαινε ο ίδιος ως καθηγητής επί χρόνια. Απλώς θα ζήσει και αυτός πως υποδέχεται ένα σημαντικό κομμάτι του πολιτικού φάσματος αυτό που λέμε μεταρρυθμίσεις. Δηλαδή ρυθμίσεις που βελτιώνουν συγκεκριμένους τομείς της οικονομικής δραστηριότητας, με μια προβλεπτικότητα για τα επόμενα χρόνια.

Το νέο σύστημα θα χρησιμοποιεί τις εισφορές των νέων εργαζομένων (έως 35 ετών) όχι για τη χρηματοδότηση των τωρινών συνταξιούχων, αλλά θα τις αποταμιεύει σε έναν κουμπαρά και θα επενδύονται, ώστε να επιστρέφουν στον εργαζόμενο ως σύνταξη. Βάσει των εισφορών και των επενδύσεων, στις οποίες ο ίδιος θα έχει συναινέσει, ο ασφαλισμένος θα λαμβάνει και την επικουρική του σύνταξη. Ο ασφαλισμένος καθ’ όλη τη διάρκεια του εργασιακού του βίου θα μπορεί να έχει άμεση ενημέρωση ανά πάσα στιγμή για τις αποδόσεις των εισφορών του. Απόλυτα διαφανές και δημοκρατικό. Σίγουρα δεν πρόκειται για ριφιφί, δεδομένου ότι για να κλέψεις κάτι, πρέπει να υπάρχει και κάποιο λάφυρο.

Τι γινόταν μέχρι σήμερα; Μετά τη χρεοκοπία της χώρας και την κατάρρευση του ήδη διαλυμένου Ασφαλιστικού, οι λογαριασμοί επικουρικής ασφάλισης με τη ρήτρα μηδενικού ελλείμματος πληρώνουν σε επικουρικές ό,τι εισπράττουν. Αντί του «κουμπαρά» που τώρα προτείνεται, υπάρχει ένα «χωνί» που ό,τι μπαίνει εξέρχεται αμέσως. Οι νέοι εργαζόμενοι δέχονταν με την ίδια λογική της αντιπολίτευσης «ριφιφί» επί των χρημάτων τους από τους συνταξιούχους γονείς τους. Και οι ίδιοι παραμένει άγνωστο εάν θα λάβουν επικουρική σύνταξη όταν αποσυρθούν από την εργασία τους.

Οι «ανησυχούντες» επικαλούνται παραδείγματα από την πρόσφατη ελληνική εμπειρία, όπως τις περίφημες επενδύσεις σε δομημένα ομόλογα ή στη συνέχεια με ομόλογα του ελληνικού Δημοσίου, οι οποίες απομειώθηκαν σημαντικά. Ξεχνούν ωστόσο ότι οι συγκεκριμένες αποφάσεις, σωστές ή λανθασμένες όταν ελήφθησαν, έγιναν μονομερώς από τους διαχειριστές τους. Χωρίς δηλαδή τη σύμφωνη γνώμη των ασφαλισμένων. Επίσης ξεχνούν ότι στο μεσοδιάστημα στη χώρα έγιναν σοβαρές μεταρρυθμίσεις στο πλαίσιο λειτουργίας φορέων που διαχειρίζονται κρατικό χρήμα, η λειτουργία του οποίων ελέγχεται και ενδοευρωπαϊκά.

Ολα αυτά δεν σημαίνουν ότι ο Π. Τσακλόγλου θα γλιτώσει τις προσαρμοσμένες στην Ελλάδα «μακαρθικού» χαρακτήρα επιθέσεις που δέχθηκε και ο σκηνοθέτης του αυθεντικού «ριφιφί» Ζυλ Ντασσέν. Αντίθετα, θα πρέπει να περιμένει νέα μεγάλη φασαρία, απλώς για να γίνει πράξη το αυτονόητο.