Κάνοντας τον απολογισμό της γαλάζιας διετίας ο υπουργός Οικονομικών κ. Σταϊκούρας είπε ότι στη διάρκεια της πανδημίας η κυβέρνηση στήριξε την οικονομία – επιχειρήσεις, εργαζομένους, επαγγελματίες, ιδιοκτήτες ακινήτων και αγρότες – με 38,9 δισεκατομμύρια ευρώ (23,1 πέρυσι και 15,8 εφέτος), όπως πραγματικά έγινε.
Πού βρέθηκαν όλα αυτά τα λεφτά; Σύμφωνα με τον απολογισμό του, δεν είναι τίποτε άλλο από νέο δανεισμό που ανήλθε σε 27,5 δισ. ευρώ με τις αλλεπάλληλες επιτυχείς λόγω των διεθνών συνθηκών και της θάλασσας ρευστότητας εκδόσεις ομολόγων και ξεπέρασε τα 30 δισ. ευρώ αν συνυπολογιστούν και οι νέες εκδόσεις εντόκων γραμματίων.
Το υπόλοιπο ποσό, περί τα εννέα δισ. ευρώ, μπήκαν στα ταμεία από τις ευρωπαϊκές ενισχύσεις και τα προγράμματα (SURE, επιστροφές κερδών από τους τόκους ελληνικών ομολόγων κ.ά.) που αναπτύχθηκαν έγκαιρα κατά τη διάρκεια της πανδημίας.
Αυτό όμως που απασχολεί τους αναλυτές που παρακολουθούν μήνα με τον μήνα την πορεία των δημοσίων οικονομικών είναι η διαπίστωση ότι λόγω της πανδημίας τα έσοδα του Δημοσίου έχουν κλονιστεί πρώτον από την ύφεση που έπληξε με σφοδρότητα ορισμένους κλάδους (π.χ. εστίαση και τουρισμό) και δεύτερον από την «ελληνική τάση» να μην πληρώνουν τις υποχρεώσεις τους στην Εφορία και στον ΕΦΚΑ ακόμη και όσοι δεν έχουν πληγεί.
Τουναντίον, υπήρξαν χιλιάδες «πονηροί» επαγγελματίες και μικρές – κατά κύριο λόγο – επιχειρήσεις που έκρυβαν έσοδα ή ακόμη χειρότερα τους «επετράπη» να αναθεωρούν τις φορολογικές τους δηλώσεις για να ενταχθούν κι αυτοί στους πληττόμενους κλάδους και να πάρουν κάτι από τα έκτακτα μέτρα. Υπό αυτές τις συνθήκες τα μηνιαία έσοδα του προϋπολογισμού έχουν υποχωρήσει σταθερά κάτω από τα τρία δισ. ευρώ, όταν η δυναμική της οικονομίας προ πανδημίας έφερνε στα δημόσια ταμεία πάνω από 4 δισ. ευρώ μηνιαίως και περισσότερα από 5 δισ. τους δύο τελευταίους μήνες του χρόνου.
Το ερώτημα λοιπόν που τίθεται είναι ποια στιγμή επιχειρήσεις και φορολογούμενοι θα κληθούν να πληρώσουν τον λογαριασμό τον δικό τους και των άλλων.
Οπως όλοι αντιλαμβανόμαστε, τα λεφτά, έστω και δανεικά, που διανεμήθηκαν δεν είναι απεριόριστα. Κάποια στιγμή τελειώνουν, αν δεν έχουν ήδη τελειώσει.
Latest News
Πανεπιστήμια στην αγορά
Ο πραγματικός αθέμιτος ανταγωνισμός απέναντι στο δημόσιο πανεπιστήμιο
Γιατί είναι σημαντικό το ομόλογο;
Αυτές οι εκδόσεις είναι σχεδόν «υποχρεωτικές»
Η τιμή του μπρόκολου
Ποιος ασχολείται με εκδόσεις και αποπληρωμή χρεών, μόνο οι τιμές στο ράφι μετράνε
Ακριβή ασφάλεια
Το μεγαλύτερο όφελος, η «προίκα» που έχει αυτή η χώρα και μας πηγαίνει εδώ και χρόνια και ελπίζουμε και τα πολλά επόμενα, είναι ότι βρισκόμαστε σε μια ρώτα δημοσιονομικής ασφάλειας
Το ζήτημα της ενεργειακής μετάβασης
Κάθε υπερβολή σε στόχους και φιλοδοξίες μπορεί να στοιχίσει ακριβά όχι μόνο σε οικονομικούς πόρους και κοινωνικές αντιδράσεις αλλά και να προκαλέσει σοβαρές πολιτικές αναταράξεις
Γιατί δεν πληρώνει;
Το σύγχρονο «γεφύρι της Αρτας», συνεχώς το «άδειαζαν» και συνεχώς αυτό ξαναγέμιζε
Η Δύση και το Ισραήλ
Η ισραηλινή κυβέρνηση, θα πρέπει να καταλάβει ότι ο δυτικός κόσμος που την στηρίζει, εξυπηρετεί την ιστορία και όχι προσωπικές φιλοδοξίες και διάφορες άλλες επιδιώξεις
Ευρωεκλογές στην κόψη του ξυραφιού
Οσον αφορά τα πρόσωπα που επιλέγονται για υποψήφια, ελάχιστα τηρούν τα απαραίτητα κριτήρια
Η χώρα «πάει καλά», αλλά αυτό δεν είναι αρκετό
Να κάνουν «εικόνα» τη βελτίωση που υπάρχει σε επίπεδο μεγεθών
Ευρωψηφοδέλτια με όρους casting «μαϊντανών»
Ο τρόπος που τα κόμματα φτιάχνουν τα ευρωψηφοδέλτιά τους είναι ενδεικτικός του πώς αντιμετωπίζουν τους πολίτες