Είμαι με τους άμαχους  οι οποίοι –δυστυχώς-  δεν λαμβάνονται υπόψη απ’ όσους παίρνουν τις  … «μεγάλες» αποφάσεις . Kαι να που φθάσαμε: να φοβόμαστε μην πατηθεί το κουμπί και να εξαϋλωθεί η ανθρωπότητα (!).

Για την εισβολή στην Ουκρανία, οι ειδικοί μίλησαν και ανέλυσαν τους λόγους που φθάσαμε εδώ που φθάσαμε. Μας τα είπανε, τους ακούσαμε, και εξακολουθούμε να τους ακούμε, μιας και θα πάει μακριά αυτή η βαλίτσα…

Πίσω όμως από όλες αυτές τις αναλύσεις κρύβεται ο ανθρώπινος πόνος.  Και  εμείς είμαστε στο ίδιο έργο θεατές (!). Γιατί δυστυχώς για εμάς, οι πόλεμοι (ασχέτου αιτίας) δεν πρόκειται να εκλείψουν. Δυστυχώς…

Τα λάθη του παρελθόντος δεν πρέπει να δικαιολογούν τις φρικαλεότητες του σήμερα… 

Υπάρχει μια φράση που αποδίδεται στον Λένιν, σύμφωνα με την οποία  « στην πολιτική, ηθική δεν υπάρχει, υπάρχει μόνο σκοπιμότητα». Δυστυχώς αυτή είναι η πραγματικότητα. Κι ό,τι κι αν λέμε εμείς, είναι απλά λόγια…

Αυτό όμως δεν μας εμποδίζει να είμαστε άνθρωποι. Να νοιώθουμε τον πόνο του άλλου, να μπαίνουμε στα παπούτσια του που λένε, και να μην κρυβόμαστε πίσω από αναφορές σε λάθη του παρελθόντος για να δικαιολογήσουμε τις φρικαλεότητες του σήμερα…

Από νοικοκύρης διακονιάρης… 

Κι αυτό το τελευταίο, ας το έχουν αρκετοί υπόψη τους, που δικαιολογούν βαρβαρότητες της μιας ή της άλλης πλευράς. Γιατί  όπως λέμε, εμείς στην Ήπειρο, δεν θέλει πολύ από δήμαρχος να γίνεις διακονιάρης. Και ο νοών νοείτω…

Έχω έναν φίλο, έναν βαθιά δημοκράτη άνθρωπο, τον Μανώλη. Ο άνθρωπος είναι πολύ στεναχωρημένος με αυτά που συμβαίνουν στην Ουκρανία. Ξέρετε τί μου είπε;  «Σε αυτόν τον πόλεμο, ο εχθρός του εχθρού μου δεν είναι φίλος μου». Και πώς να είναι με τόσο πόνο να ξεχειλίζει;

Γι’ αυτό, και δεν πρέπει να ξεχνάμε ποτέ όλους αυτούς  που είδαν (και εξακολουθούν να βλέπουν) τον κόσμο τους να χάνεται. Που αναγκάστηκαν να πάρουν τον δρόμο της προσφυγιάς. «Εκτιμήσεις κάνουν λόγο για 1 έως 5 εκατομμύρια ανθρώπους που θα μετακινηθούν», αναφέρει σε άρθρο του, που δημοσιεύτηκε στα « ΝΕΑ», ο διευθυντής του Ελληνικού Συμβουλίου για τους Πρόσφυγες, Λευτέρης Παπαγιαννάκης.

Η ντροπή της Ευρώπης… 

Αυτό που γίνεται αυτή τη στιγμή στην Ουκρανία, προσωπικά πάντα μιλώντας, θεωρώ πως είναι η ντροπή της Ευρώπης. Να το διευκρινίσω όμως:  σήμερα, γιατί η Ευρώπη ακόμη και κατά το πρόσφατο παρελθόν έχει πολλές ντροπές να επιδείξει.

Περιορίζομαι στην Ευρώπη, και δεν λέω του κόσμου, γιατί ο κόσμος μας είναι  γεμάτος ντροπές. Ρίξτε μια ματιά με αυτά που γίνονται  στη Συρία, στο Αφγανιστάν, στην Υεμένη, στο Ιράκ και σε πολλά άλλα μέρη. Δεν νομίζω να μην ξέρετε τι γίνεται εκεί. Το «εκεί» όμως είναι μακριά και η Ουκρανία στη γειτονιά μας, οπότε το «εδώ» πονάει περισσότερο….

Καμιά δικαιολογία 

Γι’αυτήν την ανθρωπιστική κρίση που έχει προκληθεί δεν υπάρχει καμία δικαιολογία.  Το ξαναλέω: δεν υπάρχει κανένας λόγος να γίνεται αναφορά στα λάθη του παρελθόντος. Κι αν κάποιος έχει αντίρρηση σε αυτό που λέω, ας φανταστεί μια εικόνα: να του κατεδαφίζουν το σπίτι για να … αποκατασταθεί (;) μια αδικία που έγινε δεκάδες και εκατοντάδες χρόνια πριν (!). Για σκεφτείτε το λίγο…

Η Συρία της Ευρώπης… 

Και μια και αναφέρθηκα, στην ντροπή της Συρίας, προσωπικά εκτιμώ, πως η Ουκρανία θα γίνει η Συρία της Ευρώπης. Αυτή είναι η άποψη μου. Ο πόλεμος παίρνει τη μορφή του αντάρτικου και τα καραβάνια με τους πρόσφυγες όλο και μεγαλώνουν…

Και σε όσους λοιπόν, σε άλλες προσφυγικές ροές, από άλλα μέρη του κόσμου, έλεγαν ελαφρά τη καρδία στους πρόσφυγες (που αναγκάστηκαν  από τις φρικαλεότητες του πολέμου να εγκαταλείψουν τη γη τους) «να γυρίσετε να πολεμήσετε», έχω να πω το εξής: εσείς θα γυρίζατε; Αλλά είπαμε, άλλο πράγμα, να βλέπεις τις βόμβες να σκάνε στο κεφάλι σου, κι άλλο να κάνεις κριτική από την ασφάλεια του σπιτιού σου….

Το πάθημα δεν έγινε μάθημα… 

Ο Καρλ Μαρξ είπε, πως η ιστορία επαναλαμβάνεται την πρώτη φορά σαν τραγωδία και τη δεύτερη σαν φάρσα. Εσείς τι λέτε; Δεν είναι φάρσα που ξαφνικά στον 21ο αιώνα …πατήσαμε το κουμπί της μηχανής του χρόνου και γυρίσαμε πίσω και ζούμε καταστάσεις ανάλογες με αυτές που οδήγησαν στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο; Τί άλλο χρειαζόμαστε για να γίνει το πάθημα μάθημα;

Η προπαγάνδα –και από τις δυο πλευρές- παίζει τα ρέστα της. Γι’ αυτό, ας είμαστε προσεκτικοί και ας μην χάσουμε την ανθρωπιά μας δικαιολογώντας τη μία ή την άλλη μεριά. Οι άνθρωποι είναι το ζητούμενο…

Και κάτι ακόμη. Τώρα όλοι τρέμουμε μήπως και πατηθεί το κουμπί που θα μας οδηγήσει στην εξαΰλωση (ναι, για τα πυρηνικά μιλάω). Για το άλλο κουμπί όμως, που το έχουμε πατημένο εδώ και καιρό, σφυρίζουμε αδιάφορα, εδώ και χρόνια… Και αναφέρομαι στις επιπτώσεις από την υπερθέρμανση του πλανήτη ( με δική μας υπαιτιότητα). Σύμφωνα με την τελευταία αξιολόγηση του ΟΗΕ, πολλές από τις επιπτώσεις της υπερθέρμανσης του πλανήτη είναι πλέον «μη αναστρέψιμες»… Κοινώς κινδυνεύουμε ως είδος στον πλανήτη Γη.

Κάτι τελευταίο , άσχετο με το θέμα. Με τον κορωνοϊό τελειώσαμε;

Ακολουθήστε τον ot.grστο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, στον ot.gr

Latest News

Πρόσφατα Άρθρα Opinion