Ο πληθωρισμός και το ευρωπαϊκό οικοδόμημα

Κανείς πλέον δεν μπορεί να αμφισβητήσει ότι οι οικονομικοί αναλυτές μεγάλων, διεθνών επενδυτικών οίκων είχαν προβλέψει ακριβώς πριν από έναν χρόνο την πληθωριστική έκρηξη, συνδέοντας το φαινόμενο με το τέλος της πανδημίας από περιοχή σε περιοχή του κόσμου και από χώρα σε χώρα, την αύξηση της ζήτησης και τη διαταραχή της εφοδιαστικής αλυσίδας.

Πράγματι, από τον περσινό Αύγουστο άρχισε η άνοδος των τιμών πρώτα στις αγορές των εμπορευμάτων, στη συνέχεια στις τιμές παραγωγού, στο μεταφορικό κόστος, για να φτάσουν όλα αυτά στον τελικό καταναλωτή.

Στον αντίποδα, οι ευρωπαίοι (κατά κύριο λόγο) τραπεζίτες με πρωτοστατούσα την Κριστίν Λαγκάρντ και οι περισσότερες ευρωπαϊκές κυβερνήσεις, συμπεριλαμβανομένου του Μαξίμου, μιλούσαν για «παροδικό φαινόμενο», «προσωρινή κατάσταση των αγορών», σαν να ήθελαν να ξορκίσουν το κακό που θα οδηγούσε στην αύξηση των επιτοκίων (όπως προειδοποιούσαν η FED και το IMF), στη συρρίκνωση των πραγματικών εισοδημάτων και θα ήταν η αιτία να ανακοπεί το αναπτυξιακό άλμα της οικονομίας.

Φευ, όπως ακριβώς δεν είχαν προβλέψει τη μεταπανδημική έκρηξη του πληθωρισμού, ακολουθώντας την ίδια στάση αρνήθηκαν να δουν τα σύννεφα του πολέμου (ίσως γιατί δεν πίστευαν ότι μπορεί να συμβεί), να διαβάσουν τα μηνύματα όταν ήδη είχαν συγκεντρωθεί τα ρωσικά στρατεύματα (80.000 – 100.000 στρατιώτες) στα ανατολικά και βόρεια σύνορα της Ουκρανίας…

Οταν, τον περασμένο Φεβρουάριο, οι Ρώσοι εισέβαλλαν στην Ουκρανία, όλοι πλέον γνώριζαν ότι ο πόλεμος θα είναι πολυεπίπεδος και μακριά από τα θερμά μέτωπα το μεγαλύτερο πλήγμα θα δεχθεί η ευρωπαϊκή οικονομία και οι χώρες, με πρώτη τη Γερμανία, που εξαρτώνται σε ποσοστό πάνω από 30% από το ρωσικό φυσικό αέριο, το ρωσικό πετρέλαιο και την αγροτική παραγωγή της Ουκρανίας που κάηκε από τους Ρώσους.

Στην πραγματικότητα όλη η ευρωπαϊκή οικονομία άρχισε να «σιγοκαίγεται» από τον καλπάζοντα πληθωρισμό που έφερε ο ίδιος πόλεμος και η απάντηση της Δύσης με τις οικονομικές κυρώσεις απέναντι στον Πούτιν, οι οποίες δυστυχώς έχουν υψηλό κόστος και για την ίδια την Ευρώπη.

Κι αυτό δεν είναι άλλο από τις ελλείψεις αγαθών, την ενεργειακή κρίση που βιώνουμε και τον πληθωρισμό που εκτοξεύθηκε στο 8,1% στην ευρωζώνη, στο 8,7% στη Γερμανία, στο 10,7% στην Ελλάδα, διαλύοντας στην ουσία το οικονομικό μοντέλο της Ευρωπαϊκής Ενωσης που στηρίχθηκε στην ενιαία αγορά, στο ενιαίο νόμισμα (που κατρακυλά) και στο σταθερό επίπεδο τιμών.

Δυστυχώς, οι ευρωπαίοι πολιτικοί βρίσκονται στη θέση που δεν θα ήθελε να βρίσκεται κανείς. Να παρακολουθούν ανήμποροι το ευρωπαϊκό οικοδόμημα να κλονίζεται.