Ο πρόεδρος Ερντογάν συνεχίζει την ακραία τοξική του ρητορική εναντίον της Ελλάδας και του Πρωθυπουργού προσωπικά, ξεπερνώντας κάθε όριο (σε μια αδιανόητη για πολιτικό ηγέτη προσωπική βεντέτα). Αν και αποκλείει την προσφυγή σε πόλεμο με την Ελλάδα.
Σύμφωνα όμως με τον Economist, η Τουρκία είναι στα πρόθυρα κοινωνικής έκρηξης λόγω της ραγδαίας ανόδου του κόστους ζωής, του πληθωρισμού (ήδη επισήμως στο 80%) κ.λπ. Και ο πρόεδρος Ερντογάν εκτιμάται ως βέβαιον ότι θα χάσει τις επερχόμενες εκλογές μέσα σε αυτό το κοινωνικό περιβάλλον εκτός «εάν κάνει κάτι δραστικό» – όπως λέγει – είτε στο εξωτερικό μέτωπο είτε στο εσωτερικό (συρρίκνωση έως ολοσχερή κατάργηση της δημοκρατίας).
Διαβάστε επίσης: FT για Ερντογάν: Δεν υπάρχει κυβέρνηση που να μην μπορεί να πέσει από μία άδεια κατσαρόλα
Το «κάτι δραστικό» στο εξωτερικό μέτωπο δεν αποκλείεται να αφορά την Ελλάδα ή και την Κύπρο. Και αυτό αυτονόητα οδηγεί στο καίριο ερώτημα: Τι θα μπορούσε να αποτρέψει αυτό το εφιαλτικό σενάριο; Η πρώτη απάντηση είναι βεβαίως η ισχυρή αποτροπή. Αλλά είναι αμφίβολο εάν και κατά πόσο αυταρχικοί ηγέτες σταθμίζουν ορθολογικά τους παράγοντες αποτροπής όταν κρίνεται η πολιτική τους επιβίωση και ίσως η προσωπική τους ελευθερία.
Μια άλλη απάντηση θα ήταν εντελώς διαφορετική: Η Ελλάδα να σκεφθεί και να επεξεργαστεί μια στρατηγική που να ακυρώνει το σενάριο της «δραστικής ενέργειας» στο εξωτερικό μέτωπο που θα στρεφόταν εναντίον μας. Και μια τέτοια εναλλακτική στρατηγική, όπως έχουμε γράψει πολλές φορές, περνά μέσα από τη δημιουργική αξιοποίηση της Ευρωπαϊκής Ενωσης (ΕΕ). Αξιοποίηση όχι για την τιμωρία της Τουρκίας αλλά για την πειθαρχία της σε μια λογική επίλυσης διαφορών και προβλημάτων. Αρκεί το πολιτικό σύστημα να αποφασίσει σοβαρά επιτέλους ότι θέλει να αξιοποιήσει την ΕΕ για να επιλύσει κάποια από τα προβλήματα που μπορούν να επιλυθούν χωρίς να θίγεται η ελληνική κυριαρχία.
Και μια λογική επίλυσης των προβλημάτων εκκινεί από τη θέση ότι «η Ελλάδα δεν διεκδικεί τίποτα από την Τουρκία αλλά δεν παραχωρεί και τίποτα». Αυτό που διεκδικούμε από την Τουρκία είναι να εγκαταλείψει εξωφρενικές θέσεις και διεκδικήσεις (όπως casus belli, γκρίζες ζώνες κ.λπ.) και να σεβαστεί το διεθνές δίκαιο (να προσχωρήσει, λ.χ., στη Σύμβαση για το Δίκαιο της Θάλασσας – UNCLOS -, 1982, ώστε να αποτελέσει το κοινό πλαίσιο για μια αποτελεσματική διαπραγμάτευση μεταξύ των δύο πλευρών). Πέραν της εφαρμογής του διεθνούς δικαίου/Συνθηκών, άλλες διεκδικήσεις η Ελλάδα δεν έχει ούτε εγείρει.
Οπως τόνιζε εμφατικά ο Ελ. Βενιζέλος από το 1930, «έχουμε κλείσει τις ιστορικές εκκρεμότητες». Μπορεί η Τουρκία να τις άνοιξε ξανά από το 1955 και σταδιακά να τις κλιμάκωσε. Αλλά η Τουρκία παρανομεί. Η Ελλάδα ούτε μπορεί ούτε πρέπει να την ακολουθήσει στον επικίνδυνο και έκνομο αυτόν κατήφορο (με άμεση ή έμμεση αμφισβήτηση Συνθηκών, κ.λπ.) ανοίγοντας έναν νέο φαύλο κύκλο και προσθέτοντας στις συνθήκες διαιώνισης της αντιπαράθεσης. Η Ελλάδα δεν (νοείται να) μιμείται αναθεωρητισμούς. Τους αντιμάχεται προωθώντας τη συνεργασία και ειρηνική επίλυση των προβλημάτων μέσω του διαλόγου, της διαπραγμάτευσης, της διεθνούς δικαιοσύνης, όσο δύσκολη κι αν είναι η διαδικασία αυτή. Ενώ οφείλει να σέβεται το διεθνές δίκαιο σε όλες του τις εκδοχές (για άσυλο, επαναπροωθήσεις κ.λπ.).
Ο καθηγητής Π.Κ. Ιωακειμίδης είναι πρώην πρεσβευτής – σύμβουλος του ΥΠΕΞ και μέλος της συμβουλευτικής επιτροπής του ΕΛΙΑΜΕΠ
Latest News
Η τιμή του μπρόκολου
Ποιος ασχολείται με εκδόσεις και αποπληρωμή χρεών, μόνο οι τιμές στο ράφι μετράνε
Ακριβή ασφάλεια
Το μεγαλύτερο όφελος, η «προίκα» που έχει αυτή η χώρα και μας πηγαίνει εδώ και χρόνια και ελπίζουμε και τα πολλά επόμενα, είναι ότι βρισκόμαστε σε μια ρώτα δημοσιονομικής ασφάλειας
Το ζήτημα της ενεργειακής μετάβασης
Κάθε υπερβολή σε στόχους και φιλοδοξίες μπορεί να στοιχίσει ακριβά όχι μόνο σε οικονομικούς πόρους και κοινωνικές αντιδράσεις αλλά και να προκαλέσει σοβαρές πολιτικές αναταράξεις
Γιατί δεν πληρώνει;
Το σύγχρονο «γεφύρι της Αρτας», συνεχώς το «άδειαζαν» και συνεχώς αυτό ξαναγέμιζε
Η Δύση και το Ισραήλ
Η ισραηλινή κυβέρνηση, θα πρέπει να καταλάβει ότι ο δυτικός κόσμος που την στηρίζει, εξυπηρετεί την ιστορία και όχι προσωπικές φιλοδοξίες και διάφορες άλλες επιδιώξεις
Ευρωεκλογές στην κόψη του ξυραφιού
Οσον αφορά τα πρόσωπα που επιλέγονται για υποψήφια, ελάχιστα τηρούν τα απαραίτητα κριτήρια
Η χώρα «πάει καλά», αλλά αυτό δεν είναι αρκετό
Να κάνουν «εικόνα» τη βελτίωση που υπάρχει σε επίπεδο μεγεθών
Ευρωψηφοδέλτια με όρους casting «μαϊντανών»
Ο τρόπος που τα κόμματα φτιάχνουν τα ευρωψηφοδέλτιά τους είναι ενδεικτικός του πώς αντιμετωπίζουν τους πολίτες
Μπορούμε να αλλάξουμε;
Ο κόσμος έχει αλλάξει. Νέες δυνάμεις έχουν δημιουργηθεί που δεν μπορεί κανείς να τις υποτιμήσει.
Θεσσαλία: Η επόμενη μέρα…
Ολα τα μαθηματικά μοντέλα δείχνουν ότι, ακολουθώντας την πεπατημένη, σε 10-15 χρόνια ο Θεσσαλικός κάμπος θα έχει ερημοποιηθεί σε μεγάλο βαθμό