Το Brexit μετέτρεψε το Παρίσι σε ευρωπαϊκό χρηματοοικονομικό κέντρο

Η Deutsche Bank ξεκίνησε τη μεταφορά υπηρεσιών επενδυτικής τραπεζικής και πιστώσεων στο Παρίσι. Πρόκειται για ένα «ασυνήθιστο βήμα εκ μέρους της μεγαλύτερης γερμανικής τράπεζας, που επιβεβαιώνει την αυξανόμενη βαρύτητα που αποκτά η γαλλική πρωτεύουσα μεταξύ των ευρωπαϊκών αγορών ως διεθνές χρηματοοικονομικό κέντρο στη μετά-Brexit εποχή», όπως χαρακτηριστικά μεταδίδει το αμερικανικό πρακτορείο Bloomberg.

Η Deutsche Bank εδρεύει στη Φραγκφούρτη. Την πόλη που αποτελεί την αδιαμφισβήτητη οικονομική και τραπεζική πρωτεύουσα της ΕΕ (εκεί εδρεύει και η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα εξάλλου). Και η οποία, μετά την έξοδο της Βρετανίας από την ΕΕ, έγινε το βασικό κέντρο υποδοχής των τραπεζικών υπηρεσιών και δραστηριοτήτων που μετέφεραν οι μεγάλες αμερικανικές, ευρωπαϊκές και ασιατικές επενδυτικές τράπεζες από το Σίτι του Λονδίνου προς την ηπειρωτική Ευρώπη.

Διαβάστε ακόμα: Η Porsche έριξε από τον «θρόνο» της τη Volkswagen

Λιγότερους από δέκα τραπεζίτες εγκαθιστά προσώρας η Deutsche Bank στο Παρίσι. Για να εκμεταλλευθεί «τη μεγάλη δεξαμενή ταλέντων του Παρισιού», όπως δήλωσε σε συνέντευξή του ο επικεφαλής της νεοφυούς «γαλλικής» πτέρυγας της τράπεζας, Φρανκ Κρινγκς. «Εξάλλου όλοι οι ανταγωνιστές μας έχουν επιλέξει το Παρίσι για να εγκαταστήσουν υπηρεσίες κυρίως σε ό,τι αφορά τις χορηγήσεις δανείων… Αν εμείς παραμέναμε απόντες από εκεί θα μέναμε σε απόσταση από σημαντικούς εν δυνάμει πελάτες», πρόσθεσε ο γερμανός τραπεζίτης.

Διαβάστε ακόμα: Θύελλα κατά του Σολτς – Έρχεται το τέλος της «γερμανικής ΕΕ»;

Έτσι κάνουν όλες

Μετά το Brexit η Deutsche Bank επαναπάτρισε στη Φραγκφούρτη τις περισσότερες από τις δραστηριότητές της στο Λονδίνο. Αλλα διαπίστωσε ότι η ελκυστικότητα της Πόλης του Φωτός (φώτα που άρχισαν να σβήνουν λίγα-λίγα, είναι αλήθεια, λόγω της ενεργειακής κρίσης) εκτινάχθηκε μετά την αναπάντεχη παρακμή στην οποία φαίνεται ότι καταδίκασε τη βρετανική πρωτεύουσα και το διάσημο Σίτι το καταστροφικό δημοψήφισμα που υποσχέθηκε προεκλογικά μέσα σε ένα λαϊκιστικό κρεσέντο και διενήργησε τον Ιούνιο του 2016 ο ανεκδιήγητος πρωθυπουργός, τότε, των Συντηρητικών Ντέιβιντ Κάμερον – καλό είναι να γράφεται πού και πού το όνομά του, διότι οι αυτουργοί των εγκλημάτων δεν θα πρέπει να ελπίζουν στη λήθη.

«Αντί να μεταφέρει όλα τα στελέχη της από το Λονδίνο στη Φραγκφούρτη, η Deutsche Bank προτίμησε κάποια απ’ αυτά να τα εγκαταστήσει στο Παρίσι. Είναι κάτι που είχαν πράξει νωρίτερα πολλές επενδυτικές τράπεζες με διεθνή παρουσία, όπως η JPMorgan Chase & Co., η Goldman Sachs Group Inc. και η Morgan Stanley» σημειώνει το Bloomberg.

Το αμερικανικό πρακτορείο οικονομικών ειδήσεων θεωρεί ότι συγκριτικό πλεονέκτημα της γαλλικής πρωτεύουσας είναι το εξειδικευμένο εργατικό δυναμικό της, «απόφοιτοι υψηλής ποιότητας Πανεπιστημίων» και επίσης το γεγονός ότι πρόκειται για «μια ελκυστική πόλη για να ζει κανείς».

Κι άλλες ευρωπαϊκές πόλεις διεκδίκησαν τραπεζικές δραστηριότητες και μάνατζερ που διέσχιζαν τη Μάγχη μετά το Brexit. Το Άμστερνταμ, η Μαδρίτη, ακόμα και το Βερολίνο που έχει μετατραπεί μετά τη γερμανική ενοποίηση σε ένα μείζον επιχειρηματικό κέντρο της Ευρώπης και του πλανήτη ακόμα, θα έλεγε κανείς. Αλλά το Παρίσι φαίνεται πως κερδίζει την κούρσα αυτή.

Μόδα, τέχνη, πολιτισμός και Τζέιμι Ντάιμον

Είναι ήδη ένα καθιερωμένο στη συνείδηση όλων διεθνές κέντρο μόδας, τέχνης, πολιτισμού, μαγειρικής, κρασιού, ενώ έχει καταφέρει κατά τη διάρκεια του 20ού αιώνα να θεωρείται (χάρη στην εξωστρεφή ιδιοσυγκρασία των κατοίκων του αλλά και στην ευεργετική συνδρομή της τέχνης του κινηματογράφου θα πρέπει να παραδεχθεί κανείς) ως μια πόλη του έρωτα και των θυμάτων του – φευ, των ερωτευμένων.

Η εγκατάσταση του Εμανουέλ Μακρόν στο Μέγαρο των Ιλισίων φαίνεται πως αύξησε την ελκυστικότητα το Παρισιού στους κόλπους των τραπεζικών και εν γένει επιχειρηματικών στελεχών. Τον Ιούνιο του 2021 ο γάλλος πρόεδρος πανηγύρισε σαν μικρό παιδί τα εγκαίνια των νέων κεντρικών γραφείων της JPMorgan Chase από τον ίδιο τον Τζέιμι Ντάιμον στη γαλλική πρωτεύουσα.

Ο ελληνικής καταγωγής σταρ-μάνατζερ δήλωσε στους δημοσιογράφους ότι προβλέπει ημερήσιο τζίρο συναλλαγών από 300 έως 400 δισ. δολάρια στα έξι «trading floors» που λειτουργούν εκεί.

«Ο Τζέιμι είναι ένας αληθινός φίλος της Γαλλίας», είχε αναφωνήσει ο Μακρόν!

Έβαλε πλάτη ο πρόεδρος

Τα διεθνή μέσα ενημέρωσης διαπιστώνουν ότι από το 2017, που εκλέχθηκε η «νέα γαλλική διοίκηση», έχει αναληφθεί ένας σημαντικός αριθμός πρωτοβουλιών προκειμένου να γίνει η Γαλλία πιο εκλυστική έναντι των ξένων επιχειρήσεων και των επενδυτικών κεφαλαίων, πιο φιλική προς το επιχειρείν εν γένει.

Χαλάρωσε κάπως ο Μακρόν τους νόμους που διέπουν την εργασία. Μείωσε αισθητά τους εταιρικούς φόρους και επίσης τα κόστη της απόλυσης εργαζομένων. Με αφορμή την πανδημία προέκυψε βέβαια το φαινόμενο της «Μεγάλης Παραίτησης» και τέλος πάντων της επαναξιολόγησης των θεμελιωδών προτεραιοτήτων του σύγχρονου ανθρώπου (κυρίως των εξαντλητικά εργαζομένων στον πολύ απαιτητικό κλάδο της παροχής χρηματοοικονομικών και νομικών, συμβουλευτικών υπηρεσιών).

Πρόκειται για μια χιονοστιβάδα που σαρώνει τον κόσμο των επιχειρήσεων και η οποία, όπως καταμαρτυρούν οι ανά την υφήλιο διευθύνσεις προσωπικού, έχει ακυρώσει κάθε απειλή και κάθε μέσο πειθαναγκασμού της εργοδοσίας για νομιμοφροσύνη και υπακοή των 30άρηδων και 40άρηδων, των πιο χρήσιμων, ταλαντούχων, μορφωμένων και αποδοτικών επιχειρηματικών στελεχών δηλαδή.

«We’ll always have Paris»

Εν πάση περιπτώσει, τον Ιανουάριο του 2018 ο χαλκέντερος (διατηρεί ακόμα το χαρτοφυλακιό του) υπουργός Οικονομικών Γαλλίας Μπρουνό Λε Μερ σε συνέντευξή του στο Reuters είχε δηλώσει ότι «το Παρίσι έχει τις καλύτερες ευκαιρίες για να γίνει, αύριο, το οικονομικό κέντρο της Ευρώπης. Όχι το κυρίαρχο οικονομικό κέντρο, αλλά το πιο σημαντικό».

Σπουδαία δήλωση, στο μέτρο που εισάγει στην οικονομικο-μαθηματική εξίσωση στοιχεία αξιολογικά και παραμέτρους ανθρώπινες, σαν κι αυτές που ανέδειξαν οι πανδημικές, υπαρξιακές ενδοσκοπήσεις των αρίστων, της «crème de la crème» του παγκόσμιου στελεχιακού δυναμικού, θα έλεγε κανείς.

Έπειτα από σχεδόν πέντε χρόνια οι εξελίξεις, αναπάντεχες και απρόβλεπτες όσο ποτέ, δικαιώνουν τον Μπρουνό Λε Μερ. Όλα τα τραπεζικά-επιχειρηματικά στελέχη θέλουν να ζήσουν και να δράσουν εκεί! «Θα έχουμε πάντα το Παρίσι» («We’ll always have Paris»). Είναι και η ατάκα του Ριτς στην «Casablanca» που τους στοιχειώνει…