Υπήρχε μια εποχή όχι πολύ μακρινή που η Ελλάδα έπρεπε να βρει κάθε χρόνο τεράστια ποσά για να αναχρηματοδοτήσει το χρέος της και να καλύψει τα ελλείμματά της. Το 2009 με ένα χρέος κοντά στα 300 δισεκατομμύρια ευρώ, η Ελλάδα αμέριμνη αναζητούσε στις αγορές πάνω από 43 δισεκατομμύρια ευρώ. Είχαμε φτάσει να ψάχνουμε κάθε χρόνο το 14% του χρέους μας. Τότε βέβαια πιστεύαμε ότι όσα και να μας έλειπαν θα τα βρίσκαμε στο διηνεκές από τις αγορές.
Με το αυξανόμενο κόστος (των τόκων), που επιβαρύνουν τον προϋπολογισμό μεγαλώνοντας ακόμα περισσότερο το έλλειμμα, ουδείς ασχολούνταν. Μόνο αυτοί που είχαν την ευθύνη για το πρόγραμμα δανεισμού, στον ΟΔΔΗΧ, άντε και μερικοί ακόμα υποψιασμένοι. Η ανεύθυνη οικονομική πολιτική εκείνης της περιόδου κορυφώθηκε το 2010 και η οικονομία «έσκασε». Βλέπετε δεν αρκεί να θες να δανειστείς, πρέπει να βρίσκεις και συνεχώς πρόθυμους να σε δανείσουν και οι τελευταίοι θέλουν να ξέρουν αν θα πάρουν τα χρήματά τους πίσω. Η ιστορία μετά είναι γνωστή, ακολούθησαν τρία μνημόνια.
Τα τελευταία χρόνια, χάρη στην ευρωπαϊκή βοήθεια απολαμβάνουμε μια παντελώς διαφορετική κατάσταση, που ουδείς δείχνει να αναγνωρίζει. Δεν συμβαίνει επίσης σε καμία άλλη χώρα. Τη στιγμή λοιπόν που η Γαλλία θα πρέπει να βρει από τις αγορές με τα σημερινά υψηλά επιτόκια, που επιβαρύνουν τους φορολογούμενούς της, 285 δισεκατομμύρια ευρώ για να αναχρηματοδοτήσει το χρέος της.
Η Ιταλία ακόμα περισσότερα, περίπου 320 δισεκατομμύρια ευρώ, η Ισπανία 173 δισεκατομμύρια και η Γερμανία περίπου 300 δισεκατομμύρια. Η Ελλάδα για το 2024 με χρέος μειωμένο ως ποσοστό του ΑΕΠ στο 150%, αλλά σε απόλυτα μεγέθη, πάνω από 400 δισεκατομμύρια ευρώ, θα χρειαστεί να βρει από τις αγορές το πολύ 7 δισεκατομμύρια ευρώ. Δηλαδή, εμείς οι υπερχρεωμένοι, θα πρέπει να αναχρηματοδοτήσουμε μόλις το 2,33% του χρέους μας. Βλέπετε, το μεγαλύτερο μέρος (76%) του ελληνικού δημόσιου χρέους είναι δάνεια που μας έδωσε η Ευρώπη στο πλαίσιο των τριών μνημονίων, τα περισσότερα των οποία είναι «κλειδωμένα» σε χαμηλά επιτόκια και έχουν διάρκεια μεγαλύτερη από 20 χρόνια.
Με αυτή τη συνθήκη συντάσσουμε κάθε χρόνο προϋπολογισμό. Με αυτή τη συνθήκη, μας μένουν είτε με τη μορφή αχρείαστων υπερπλεονασμάτων που πήγαιναν στο κράτος επί ΣΥΡΙΖΑ ή καταλήγουν να γίνουν επιδόματα επί Νέας Δημοκρατίας, τα δημοσιονομικά περισσεύματα που αφήνει η χαριστική αντιμετώπιση που έχει τύχει η Ελλάδα. Με αυτά τα χρήματα όμως μένουν όρθια τα δημόσια οικονομικά και ανατροφοδοτούνται οι υψηλοί ρυθμοί ανάπτυξης.
Κανονικά, η παρουσίαση κάθε νέου προϋπολογισμού από την εκάστοτε ελληνική κυβέρνηση, θα έπρεπε να ξεκινάει ακριβώς από αυτή την υπόμνηση και ένα ευχαριστώ. Ετσι ως αναγνώριση σε αυτούς που μας βοήθησαν. «Ο προϋπολογισμός αυτός θα μας επιβάρυνε με νέους φόρους και λιγότερες δαπάνες, εάν δεν υπήρχε η πολύτιμη συμβολή των προνομιακών δανείων των ευρωπαίων εταίρων μας». Η συγκεκριμένη φράση θα έπρεπε ενδεχομένως να συνοδεύει κάθε νέο μέτρο ελάφρυνσης της οικονομικής πολιτικής ή κάθε νέας δαπάνης, που γίνεται από το περιθώριο που δημιούργησαν πρόσωπα και θεσμοί που λοιδορήθηκαν και διαπομπεύτηκαν με πρωτοφανή τρόπο την προηγούμενη δεκαετία. Ετσι για να μαθαίνουν οι νέοι και να θυμούνται οι παλαιότεροι.
Latest News
Η Ευρώπη πότε θα συζητήσει για την Ευρώπη;
Η Ευρώπη αδυνατεί να κάνει μια σοβαρή συζήτηση για το μέλλον της
Η τιμή της πατάτας
Πώς αντιμετωπίζεται και αυτή η ακρίβεια;
Το πιο σημαντικό κεφάλαιο
Παρασυρόμαστε από την γκρίνια και τη μεμψιμοιρία των καθημερινών προβλημάτων
Οι αυταπάτες ως εργαλείο αποτυχίας
Οι αυταπάτες όταν γίνονται δεύτερη φύση, έχουν ενίοτε υψηλό και οδυνηρό για τους λαούς κόστος
Ανθρωπιστική κίνηση ή ληστεία;
Μέχρι τώρα έχουν κατασχεθεί ρωσικά περιουσιακά στοιχεία ύψους περίπου 300 δισ. δολαρίων που ήταν τοποθετημένα σε δυτικά τραπεζικά ιδρύματα κατά την έναρξη του πολέμου στην Ουκρανία
Ο νέος ενεργειακός φαύλος κύκλος
Μπορεί η ενεργειακή κρίση να θεωρούμε ότι έχει ξεπεραστεί λόγω της μείωσης των τιμών, αλλά αυτός ο νέος κόσμος που δημιουργείται με τις τόσο εντυπωσιακές επενδύσεις δεν έχει βρει ακόμα την περπατησιά του
Η λάθος συζήτηση
Είναι πραγματικά υπέροχη… η συζήτηση για το πόσο πρέπει να αυξηθούν οι δαπάνες για την υγεία.
Το θέμα δεν είναι μόνο η ανάπτυξη
Το ρεπορτάζ των Financial Times απλώς είπε την αλήθεια για την κατάσταση στη χώρα
Πανεπιστήμια στην αγορά
Ο πραγματικός αθέμιτος ανταγωνισμός απέναντι στο δημόσιο πανεπιστήμιο
Γιατί είναι σημαντικό το ομόλογο;
Αυτές οι εκδόσεις είναι σχεδόν «υποχρεωτικές»