Ο «εμφύλιος» στο κόμμα της Μέρκελ ανοίγει στους Πράσινους τον δρόμο της καγκελαρίας

Πρόσκληση ενότητας απηύθυνε ο Άρμιν Λάσετ στα στελέχη, τα μέλη και τους ψηφοφόρους των δύο κομμάτων της Χριστιανικής Ένωσης, της οποίας είναι πλέον ο επίσημος υποψήφιος για το χρίσμα του καγκελαρίου στις εκλογές της 26^ης Σεπτεμβρίου.

Το τέλος του δράματος, όμως, που κατέστη δυνατό μετά τη «συνθηκολόγηση» του έτερου διεκδικητή του χρίσματος, Μάρκους Ζέντερ, δεν σημαίνει και το τέλος της κρίσης για την Ένωση. Μιας κρίσης η οποία ενδεχομένως και να κλιμακωθεί το επόμενο διάστημα και όσο πλησιάζει η κρίσιμη αναμέτρηση, που ανοίγει την μετά-Μέρκελ εποχή.

Sohn/Pool via REUTERS

Έτσι, δεν είναι λίγοι εκείνοι που θεωρούν ότι η «συνταγή» η οποία επελέγη από τους δύο εταίρους θα επιταχύνει τις εξελίξεις και τις ανακατατάξεις στο πολιτικό σκηνικό. Φυσώντας, παράλληλα, ούριο άνεμο στα πανιά του κόμματος το οποίο όλα δείχνουν ότι ετοιμάζεται να κάνει τη μεγάλη έκπληξη – τους Πράσινους.

Πληγές στους Χριστιανοδημοκράτες

Οι πληγές που άνοιξε, άλλωστε, ο σύντομος «εμφύλιος» ανάμεσα στους δύο παραδοσιακούς εταίρους δεν πρόκειται να κλείσουν εύκολα. Ειδικά στις τάξεις των Χριστιανοδημοκρατών, αυτές φαίνεται πως είναι ιδιαιτέρως βαθιές και επώδυνες.

Όπως σημείωνε και το περιοδικό Der Spiegel σε σχετική ανάλυση, ο επικεφαλής της CDU «ανάγκασε εκβιαστικά το προεδρείο να επιδείξει νομιμοφροσύνη στο πρόσωπό του: Ή με επιλέγετε ή με χάνετε». Ακόμη κι έτσι, πάντως, το αποτέλεσμα της ψηφοφορίας η οποία διεξήχθη τα ξημερώματα της Τρίτης αποκάλυψε τις ρωγμές που έχουν δημιουργηθεί: Από τα 46 μέλη του προεδρείου, τα 31 τάχθηκαν υπέρ του Λάσετ, τα 9 ψήφισαν τον αντίπαλό του και τα 6 επέλεξαν την αποχή.

Tobias Schwarz/Pool via REUTERS

Αυτή η εικόνα έκανε το Der Spiegel να οδηγηθεί στο συμπέρασμα ότι «η πραγματικός νικητής ανάμεσα στο δίδυμο των συντηρητικών ονομάζεται Μάρκους Ζέντερ».

Τι εύχεται και τι σχεδιάζει ο Βαυαρός

Πράγματι, ο 54χρονος Βαυαρός πρωθυπουργός και κορυφαίο στέλεχος των Χριστιανοκοινωνιστών φάνηκε πως μπροστά στην επιμονή του αντιπάλου του, επέλεξε μια κίνηση τακτικής: Αφού συσπείρωσε και μέτρησε τις δυνάμεις του, επέλεξε να κάνει προσωρινά πίσω, επιδεικνύοντας πνεύμα ενότητας. Στην ουσία, όμως, έριξε τα δίχτυα του με στόχο τη μεγάλη… ψαριά, στις επόμενες εκλογές, όταν αυτές διεξαχθούν.

 Peter Kneffel/Pool via REUTERS

Ίσως είναι υπερβολή, αλλά θα μπορούσαμε να ισχυριστούμε ότι ο Ζέντερ εύχεται μέσα του την ήττα της Ένωσης στις εκλογές – ή, έστω, μια πρωτιά που θα συνοδεύεται από απογοητευτική επίδοση, η οποία δεν θα επιτρέψει στον Λάσετ να γίνει καγκελάριος. Διότι τότε, θα μπορέσει να του χρεώσει όλη την ευθύνη και να πάρει το παιχνίδι στα χέρια του.

Όσο για τους Πράσινους, οι οποίοι μόλις την Δευτέρα επέλεξαν την δική τους υποψήφια για την καγκελαρία – την 40χρονη πρώην πρωταθλήτρια του τραμπολίνο Ανναλένα Μπέρμποκ – έχουν κάθε λόγο να χαίρονται για τις εξελίξεις στο απέναντι στρατόπεδο. Κι αυτό διότι κατανοούν ότι όσο εκεί συνεχίζεται και βαθαίνει η κρίση τόσο αυξάνουν οι δικές τους πιθανότητες για μια εντυπωσιακή επίδοση, ακόμη και για την πρωτιά.

Ήδη, οι δημοσκοπήσεις δίνουν (κατά μέσο όρο) μια διαφορά στα όρια του στατιστικού λάθους: Με το 27% που συγκεντρώνει η Ένωση CDU-CSU (έναντι 33% στις εκλογές του 2017), νιώθει ήδη στην πλάτη της την καυτή ανάσα των Πρασίνων, που έχουν σκαρφαλώσει στο 23% και εμφανίζουν ανοδικές τάσεις. Μάλιστα, στην τελευταία δημοσκόπηση, μετά την επιλογή του Λάσετ από την Ένωση, οι Πράσινοι φαίνεται να εκτινάχθηκαν στην πρώτη θέση, ενισχύοντας τις εκτιμήσεις πως έρχεται η μεγάλη ανατροπή.

REUTERS/Annegret Hilse/Pool

«Πράσινη» καγκελαρία – και οικονομία

Όλα δείχνουν δε ότι η ηγεσία εξετάζει σοβαρά δύο σενάρια, που θα οδηγήσουν την Μπέρμποκ στην καγκελαρία: Το πρώτο αφορά ένα «μεγάλο συνασπισμό» με την CDU-CSU, με τους ίδιους στη θέση του «οδηγού». Το δεύτερο παραπέμπει σε μια συμμαχία τους με τους Σοσιαλδημοκράτες και ένα τρίτο κόμμα – είτε την Αριστερά είτε τους Φιλελεύθερους Δημοκράτες (FDP).

Το σίγουρο είναι ότι οι «άνεμοι» που φυσούν στην οικονομία – «πράσινη» οικονομία, μηδενικό αποτύπωμα άνθρακα, κλείσιμο όλων των πυρηνικών αντιδραστήρων κ.λπ – ευνοούν την αναβάθμιση των Πρασίνων στην πολιτική σκηνή. Πολύ περισσότερο καθώς έχουν δοκιμαστεί και συνεχίζουν να δοκιμάζονται στις κυβερνήσεις αρκετών κρατιδίων, όπου έχουν αποδειχθεί ιδιαιτέρως αξιόπιστοι (για το σύστημα και την κουλτούρα των Γερμανών) εταίροι.

Προφανώς δε, εφόσον αυτό το σενάριο πάρει σάρκα και οστά, ο ρόλος των όμορων κομμάτων θα ενισχυθεί και σε άλλες χώρες της Ευρώπης, κυρίως του Βορρά. Συμβάλλοντας, έτσι, σε μια «ελεγχόμενη» ανανέωση του σκηνικού.