Σε ποιόν πουλάς μούρη;

Δεν είναι κάτι καινούργιο. Απεναντίας. Χάνεται στα βάθη της προϊστορίας. Εάν θέλουμε να είμαστε απολύτως ακριβείς, θα πούμε ότι δεν είναι καν ανθρώπινο χαρακτηριστικό: το να «κάνεις το κομμάτι» σου· το να «πουλάς μούρη». Το μοιράζεσαι εξίσου μ’ ένα παγώνι ή μ’ έναν γορίλα. Με το σκυλάκι που κατουράει κάτω από κάθε δέντρο ώστε να ορίσει την «επικράτειά» του.

Από τις μεσαιωνικές μονομαχίες έως τις σύγχρονες κόντρες με τις μοτοσικλέτες, η ανάγκη να επιδείξεις την ανωτερότητά σου ή/και την ιδιαιτερότητά σου κατέβαλε πάντοτε βαρύ φόρο αίματος. Αναρίθμητες σπονδές με νεανικά κορμιά στον βωμό της ματαιότητας ή/και της ηλιθιότητας. Ακόμη και το «νεανικά» είναι πλεονασμός. Η ματαιοδοξία ακολουθεί τους περισσότερους έως τα βαθιά τους γεράματα. Εως την τελευταία πνοή τους ή και πέρα από αυτήν: μια βόλτα από το συνοικιακό γραφείο κηδειών και μια ματιά σε φέρετρα για κάθε βαλάντιο θα σας πείσει.

Και ύστερα ήρθε το Tik Tok. Η παγκόσμια ψηφιακή τσιχλόφουσκα. Η αποθέωση αλλά και η κιβωτός της ανθρώπινης σαχλαμάρας. Το «κοινό» σου διευρύνθηκε ξαφνικά με γεωμετρική πρόοδο, ακόμη και αν γνώριζες την τύφλα σου για τη διαφορά ανάμεσα στην αριθμητική και στη γεωμετρική πρόοδο. Εκείνο που γνώριζες σίγουρα ήταν ότι δεν θα έδινες παράσταση πλέον στους καφενόβιους της γειτονιάς σου, τα κουτσαβάκια της συνοικίας σου ή την κλάση σου στον στρατό.

Δυνητικά θα «πουλούσες μούρη» σε όλον τον κόσμο – αρκεί να σκαρφιζόσουν μια μπούρδα που θα τραβούσε την προσοχή του. Από εκεί ξεκίνησαν και τα προβλήματα. Με τρόμο ανακάλυψες, παράλληλα με τη διεύρυνση του «κοινού» σου, και την ανελέητη σημασία του ανταγωνισμού, όταν ο τελευταίος αποκτάει πλανητικές διαστάσεις: μπορεί ο αριθμός των ηλιθίων που θα παρακολουθήσουν την «επίδειξή» σου να είναι απεριόριστος, αλλά η βεντάλια των «ανοησιών» προς επίδειξη δεν ανοίγει εις το διηνεκές, τουλάχιστον εκείνων των «ανοησιών» που είναι ακίνδυνες για τον ίδιο τον επιδειξία. Να σου το κάνω φραγκοδίφραγκα: έτσι και το «κοινό» των ηλιθίων εθιστεί στη μυρωδιά του αίματος χάνει αυτομάτως το ενδιαφέρον του για οτιδήποτε δεν μυρίζει αίμα. Κάτι ξέρουν όσοι προειδοποιούν τους περαστικούς: «Μην ταΐζετε τον σκύλο».

Κάπως έτσι φθάνεις στο σημερινό αδιέξοδο: προκειμένου να «πουλήσεις μούρη» στη σαχλαμπούρδα του Tik Tok αναγκάζεσαι να βάλεις το κεφάλι σου στον ντορβά: να πεταχτείς μπροστά σ’ ένα αμάξι που τρέχει με διακόσια, να σφίξεις πιο πολύ τη θηλιά γύρω από τον λαιμό σου – περισσότερο, εν πάση περιπτώσει, από τον προηγούμενο βλάκα – ή να ορθώσεις τα οπίσθιά σου πιο ψηλά από εκείνο το βλίτο την Καρντάσιαν (μην ξεχνάς πάντως πως εκείνο το βλίτο βγάζει τρελά λεφτά από τη δική σου περιέργεια για τα οπίσθιά της κι έχει stand by μια λεγεώνα από ειδικούς, αν κάτι πάει στραβά στην επόμενή της λιποαναρρόφηση).

Δεν θα σπαταλήσω πολύτιμο χώρο για να επισημάνω πόση οδύνη μπορεί να προκαλέσεις σε τρίτους με τις «επιδείξεις» σου -εξυπακούεται ότι, για να έχεις ανέβει σε τέτοιο level ναρκισσισμού, χολοσκάς μονάχα για τον εαυτούλη σου. Στον εαυτούλη σου θ’ αποταθώ κι εγώ. Ακόμη και αν τον δείκτη της νοημοσύνης σου δεν τον λιμπίζεται ούτε μια πέστροφα σε ιχθυοτροφείο, έχεις επίγνωση ότι κανένας δεν απολαμβάνει τα οφέλη από καμία «επίδειξη» εάν καταλήξει δια βίου σε αναπηρικό καροτσάκι ή με θέα τα ραδίκια ανάποδα.

Οπότε επανερχόμαστε στο αρχικό ερώτημα: σε ποιον «πουλάς μούρη»; Στον θάνατο; Αυτόν θέλεις να προκαλέσεις ή/και να ξεγελάσεις; Είπαμε. Είσαι νούμερο αλλά όχι και τόσο.